Μάτηρ-Μήτηρ-Μητέρα από τη ρίζα της λέξης Μήτρα στα αρχαία Ελληνικά, Μάνα πιο ζεστά ελληνιστικά (Μα=περισσότερο, πάλι, ξανά), Κυρά Μάνα Βυζαντινά αρχοντικά (Βαλιντέ την ίδια εποχή) και Μαμή θωπευτικά σε όλες τις γλώσσες του κόσμου με την ίδια ρίζα ma…

“Μάνα δεν βρίσκεται λέξη καμία να έχει στον ήχο της τόση αρμονία” λέει ο ποιητής Μαρκοράς.

“Μάνα η στοργή σου μεγάλη και απέραντη όσο κι η πλάση ποιος θα μπορούσε ως βαθιά την καρδιά σου ποτέ να διαβάσει;”

Η λέξη Μητέρα είναι γλυκιά και προσηνής, στο στόμα των μικρών παιδιών εκφράζει αγάπη, εμπιστοσύνη, προστασία. Στους μεγάλους, ευγνωμοσύνη και σεβασμό.

“Τι μητρός συμπαθέστερον”, αναφέρει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ενώ ο Ευριπίδης επισημαίνει “ουκ έστιν ουδέν μητρός ήδιον” (τίποτα γλυκύτερο από την μητέρα)

Στο άκουσμα της λέξης μάνα ένα μοναδικό ολόγλυκο πρόσωπο ζωντανεύει στη σκέψη όλων από την χαραυγή της ζωής, από το ίδιο πρόσωπο το χέρι στα πρώτα βήματα, τα ίδια χείλη στις πρώτες λέξεις. Ας θυμηθούμε τη Σολομώντεια λύση οι σοφοί σαν συμβουλή λέγουν “Καλότυχοι εκείνοι που άκουσαν τα λόγια της μητέρας τους αλλά και όσους παραστράτησαν η θύμηση της μάνας έμεινε παρηγοριά”. Το “χτύπησες παιδί μου…”αποτελεί το κορύφωμα της συγχώρεσης στο ποίημα του Ρισπέν.

Ο Γάλλος συγγραφέας Μπαλζάκ έγραψε: “Η καρδιά της μητέρας είναι μια άβυσσος στο βάθος της οποίας υπάρχει η συγγνώμη”.

Οι παιδαγωγοί όλου του κόσμου μιλούν για το ρόλο της οικογένειας στην αγωγή των παιδιών όμως πίσω από τη λέξη οικογένεια εννοούν το ρόλο της μητέρας.

“Για τη μητέρα το παιδί είναι το παν, για το παιδί η μητέρα είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα της ζωής” (Ντισδραέλι).

Ιδανικές μορφές στην Ιστορία όπως η Μητέρα του Ιωάννη του Χρυσοστόμου, του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Ο Μέγας Ναπολέων υποστήριζε ότι “Η Γαλλία για να προάγει την Αναγέννησή της δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από καλές μητέρες”, ενώ ο Ράσελ βεβαίωνε στην έννοια διδάσκω “Η καλλίτερη ακαδημία είναι το γόνατο της μητέρας”. Ο θυμόσοφος λαός μας λέει “μαι καλή μάνα αξίζει εκατό δασκάλους”.

‘Όμως ας σταθούμε στην εκκλησιαστική εικονογραφία και γενικά στην θρησκεία μας.

Η παράσταση της Γέννησης του Χριστού, η Πονεμένη Παναγιά-Μητέρα στη Σταύρωση, στην Αποκαθήλωση. “Μήτερ”, η τελευταία λέξη του Χριστού στο Σταυρό.

Ας δούμε εν συντομία επίσης μερικές μορφές της έννοιας “μητέρα” στην ψυχή του λαού μας και στην Ιστορία.

Στα βάθρα των Θεών η μητέρα ως Ρέα-Κυβέλη-Δήμητρα-Γη. Η μάνα του Ξέρξη θα θρηνήσει την καταστροφή στη Σαλαμίνα, την Ολυμπιάδα αναφέρει ο Αλέξανδρος στη δόξα του, η ‘Άλκηστη τραγικό πρόσωπο, η Σάρα δεν θέλει να [πιστέψει την θυσία του Ισαάκ, η Ανδρομάχη θρηνεί το μέλλον του παιδιού της. ‘Άπειρα παραδείγματα, άπειροι συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες, γλύπτες, ζωγράφοι υμνούν τη Μητέρα.

Μανάδες στα μετερίζια των αγώνων θυσιάζονται και η μάνα Παναγιά βοηθός.

Κάθε μάνα και ένα παράδειγμα στις δυσκολίες της καθημερινής ζωής.

Το όνομα μάνα δίνεται στην έννοια της πατρίδας, Μάνα του Στρατιώτη, Μάνα Γη, Βρυσομάνα, Μάνα του νερού, Μάνα ο ρόλος στο ομαδικό παιχνίδι,Μάνα στο δημοτικό τραγούδι σε όλες τις μορφές. Τα πιο τρανά παραδείγματα παίρνονται από τη φύση όπου η μητρική στοργή μεταμορφώνεται σε θυσίες.

Ο Κέπλερ έγραψε “Οι λάμψεις όλων των αστεριών του σύμπαντος δεν αντέχουν στη σύγκριση με το θείο Φως που ακτινοβολεί το μάτι της μάνας”.

Σήμερα λοιπόν ας στήσουμε ένα θρόνο στην  ψυχή μας, στη μάνα της καρτερική που είτε είναι είτε δεν είναι κοντά μας και ας ζητήσουμε από τη μάνα του Χριστού να προστατεύει τα παιδιά μας ώστε να ζήσουν σε ένα κόσμο πλημμυρισμένο με μητρικά αισθήματα.

Δυστυχώς οι ρυθμοί της ζωής άλλαξαν, αλλά παρόλα αυτά η μάνα είναι ο ήλιος που μια φορά ανατέλλει στη ζωή με ευθύνη μεγάλη και είναι αυτή που σκέφτεται διπλά και τριπλά χωρίς να ζητήσει ανταπόδοση παρά μόνο ίσως ένα ποτήρι νερό στα γεράματα.

Όμως ο Κόφμαν λέει “τα παιδιά της βοηθάνε να φθάσει στα γεράματα πολύ νωρίτερα από το φυσιολογικό”

Και τι δεν έχει γραφτεί για τη μάνα!!

Χρόνια πολλά

Για το Δ.Σ. του Συλλόγου Συνταξιούχων Πολιτικών Δημοσίων Υπαλλήλων Ν. Θεσπρωτίας

Η πρόεδρος Βασιλική Τσεκούρα-Μακατσώρη

Ο Γενικός Γραμματέας Αγγέλης Κων/νος