Αυτό, που έχει σημασία είναι η γέννηση του Χριστού να σημαίνει και τη δική μας αναγέννηση. Να ζήσουμε, δηλαδή, πραγματικά, Χριστούγεννα. Πόσοι, άραγε, από μας, θεωρούμε τα Χριστούγεννα ευκαιρία να αναγεννηθούμε; Διαφορετικά δεν θα είναι τίποτα περισσότερο, ούτε τίποτα λιγότερο, από μια ανιαρή επανάληψη μιας τυπικής εορτής, που στο τέλος γίνεται ανούσια. Και δεν θα διαφέρουν τα Χριστούγεννα από τις κοινές ημέρες του χρόνου.

Οι περισσότεροι περιμένουμε τα Χριστούγεννα για ψυχαγωγία, για ανάπαυλα από την καθημερινή ένταση, για ταξίδια, για εξόδους και διασκεδάσεις, για τραπεζώματα. Είναι και όλα αυτά τα Χριστούγεννα. Αλλά, βασικά, είναι και κάτι άλλο, το οποίο παραβλέπουμε: Είναι η υπέρβαση της τραγικότητας, είναι η λύτρωση από τα αδιέξοδα με την αγάπη και την ειρήνη, που μας χαρίζει ο Χριστός.

Τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο σαμπάνιες και εκδρομές και φαγοπότια, που κάποιοι τα κάνουν, γιατί έχουν τη δυνατότητα, και κάποιοι τα ονειρεύονται απλά, γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα, αλλά είναι, κυρίως ο εξανθρωπισμός μας.

Διάφορα περιοδικά δίνουν συνταγές για καλά Χριστούγεννα του τύπου: “Απομακρυνθείτε από οποιοδήποτε θλιβερό περιβάλλον, οργανώνοντας εκδρομές σε ωραία μέρη. Ή δημιουργείστε ωραίο περιβάλλον στο σπίτι σας με μουσική, κεριά, μυρωδιές και αστραφτερές επιφάνειες. Παραγγείλετε  ένα ή περισσότερα καλάθια με τις αγαπημένες σας γεύσεις. Ή βγείτε για ξέφρενη διασκέδαση”.

Αυτές οι συνταγές για καλά Χριστούγεννα χωρίς Χριστό, δεν μπορούν να μας ανανεώσουν. Αν το καλοσκεφτεί κανείς είναι συνταγές για περισσότερη πλήξη και απομόνωση, χωρίς να μπορείς να νιώσεις και να βιώσεις το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων, γιατί αυτό δεν βρίσκεται στους εξωτερικούς τύπους του εορτασμού.

Η προβολή του εγώ, η μανιώδης αναζήτηση της καλοπέρασης για τον εαυτό μας, η προσωρινή λάμψη, οι ψευδαισθήσεις, δεν δημιουργούν κλίμα ζωής με προοπτική και ποιότητα…. Σεργιάνισμα σε μια χαμοζωή είναι…

Αντίθετα, το άνοιγμά μας στο εμείς, η επιδίωξη της αγνής αγάπης, κόντρα στην υποκριτική και επιτηδευμένη αγάπη, η εσωτερική καθαρότητα και το ψάξιμο του εαυτού μας, διαλύουν τα νέφη από μέσα μας. Και αν ο καθένας από μας αλλάξει, τότε αλλάζουν όλα…

Αυτά μπορεί να μοιάζουν άσχετα με τις επιλογές των σύγχρονων ανθρώπων, που σου λένε ότι εμείς πιεζόμαστε ασφυκτικά και επιθυμούμε τα Χριστούγεννα να περάσουμε καλά. Σαφώς και αξίζει όλοι μας να περάσουμε καλά, αρκεί να προσδιορίσουμε ποια είναι τα κριτήρια, που καθορίζουν αυτό το καλά και που πρέπει να δώσουμε την προτεραιότητά μας: Στην άκρατη κατανάλωση και στην κραιπάλη ή στην αναζήτηση του Χριστού και στην ψυχική μας ενδυνάμωση; Διαλέγει κανείς, ελεύθερος είναι, και παίρνει.

Το πρώτο προσφέρει στιγμιαία ευφροσύνη, που χρειάζεται και αυτή, και το δεύτερο μας δίνει ελπίδα, που με όσα συμβαίνουν γίνεται όλο και πιο μακρινή και απομακρυσμένη, γι’ αυτό και μας είναι αναγκαία.Ας γίνουν αφορμή αυτά τα Χριστούγεννα οι καρδιές να γαληνέψουν και η κοινωνία, κουρασμένη και πληγωμένη από τις ανεξέλεγκτες καταστάσεις, που έχουν δημιουργηθεί, να βρει τη χαρά, που αναζητά και να είναι αυτή η χαρά γνήσια και όχι ψεύτικη ή νάιλον.

Μας λείπει η συντροφιά του Θεού, που γεμίζει τα κενά της ψυχής, που δίνει τη βεβαιότητα της ύπαρξης. Ας μη μείνουμε, για μια ακόμη φορά, άγευστοι της θείας αγάπης, απομονωμένοι από τον Χριστό και ό,τι αυτός εκπροσωπεί και πρεσβεύει και σκεπασμένοι από τους μαύρους καπνούς της απελπισίας.Και αν τον άλλο καιρό τόσοι άνθρωποι ψάχνουμε σκυφτοί να βρούμε λύσεις στα διάφορα προβλήματά μας, ας προσδοκούμε τα Χριστούγεννα με αλλιώτικη διάθεση, σαν να ανοίγουν τα ουράνια!

Τα Χριστούγεννα είναι κάτι πολύ βαθύτερο από τη διασκέδαση, το γλεντοκόπημα, τα φωτάκια, τα δένδρα, τα ψώνια, τα δώρα, τις διακοπές. Ας μη γυρεύουμε Χριστούγεννα μόνο στους στολισμένους δρόμους και τις φωταγωγημένες πλατείες. Ας μη γυρεύουμε τα Χριστούγεννα μόνο σε σκιές ανούσιας καλοπέρασης με το καλοστρωμένο τραπέζι και τις επισκέψεις. Ας μη γυρεύουμε τα Χριστούγεννα μόνο στα πληκτικά ρεβεγιόν. Ας μη γυρεύουμε τα Χριστούγεννα μόνο σε κούφιες και υποκριτικές ευχές. Ας μη γυρεύουμε τα Χριστούγεννα μόνο με μάταιες περιπλανήσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Όχι, μόνο με αυτά, είναι σίγουρο ότι δεν θα νιώσουμε όσο πρέπει το νόημα της γιορτής.

Το πνευματικό περιεχόμενο των Χριστουγέννων, που δεν είναι τίποτε άλλο από τη φωνή της ελπίδας και της σωτηρίας, την οποία, δυστυχώς, με βουλωμένα τα αυτιά μας δεν την ακούμε, έχει να κάνει με το καθάρισμα οτιδήποτε λερώνει και κηλιδώνει και βρωμίζει τις ψυχές μας.

Θα τα βρούμε τα αληθινά Χριστούγεννα αν διώξουμε το ψέμα από τα χείλη μας, που έχει γίνει ψωμοτύρι. Δεν μπορεί να γίνει πλέον κατανοητό, πότε λέει κάποιος ψέματα και πότε αλήθεια.

Θα τα βρούμε τα Χριστούγεννα αν διώξουμε από μέσα και από γύρω μας την ανειλικρίνεια. Σε πλησιάζει ο άλλος και δεν ξέρεις αν πρέπει να τον αντιμετωπίσεις ως εχθρό ή ως φίλο.

Θα τα βρούμε τα Χριστούγεννα, αν δεν υποκύπτουμε, δεν συμβιβαζόμαστε, δεν βουτάμε στις αμαρτίες μας και στις αδυναμίες μας.

Ας ζεστάνουμε τις παγωμένες συνειδήσεις μας και ας γυρέψουμε ταπεινά, τα Χριστούγεννα, εκεί, που πρέπει να είναι, στη φάτνη της καρδιάς μας, ναι της δικής μας καρδιάς. Εκεί, θα τον βρούμε τον Χριστό, που από τη γέννησή του μέχρι σήμερα μας “κυνηγάει”, μας μιλάει, αλλά δεν τον γνωρίζουμε και δεν τον αναγνωρίζουμε, γιατί στεκόμαστε στα τυπικά και αποφεύγουμε τα ουσιαστικά.

Αναπαυόμαστε στα ρηχά και επιφανειακά και δεν τολμούμε… να κάνουμε άλμα στα βαθιά και εσωτερικά. Αν το τολμήσουμε, θα ξεχάσουμε, έστω και για λίγο τις κακές μας συνήθειες, και θα ξεπεράσουμε τον εαυτό μας. Σαν καλοί Χριστιανοί το οφείλουμε και απέναντι στο Θείο Βρέφος και απέναντι στους συνανθρώπους μας, που περιμένουν να δουν την όψη της αγάπης μας.