Σύννεφο , συννεφάκι μου,
γκριζόμαυρο σε βλέπω,
να σεργιανάς στον ουρανό
κι εγώ ελπίδες τρέφω.

Όμορφα όπως σεργιανάς,
μ’ άλλα σύννεφα σμίγεις
κι αν ανταμώσετε πολλά,
τους ουρανούς ανοίγεις.

Ξεπλένεις σκόνη και βρωμιά
και ξεδιψάς τη γη μας,
μακάρι να γινότανε
να “πλύνεις” την ψυχή μας!

Έτσι θα σμίγαν οι καρδιές
κι όλοι θ’ αγωνιζόταν,
τους πόλεμους θα τέλειωναν,
μαζί θα εργαζόταν!

Θα διώχναν αρρώστια και πληγές,
φτώχεια και δυστυχία
κι οι άνθρωποι θα ζούσανε,
μ’ αγάπη κι ευτυχία!

Αν όμως κάποιοι διαφωνούν
για τα συμφέροντα τους,
φρόντισε συννεφάκι μου
να κόψεις τα φτερά τους!!!

16 – 10 – 2/20
Ελένη Κύρκου – Σαφάκα