Γέρνει κατάχαμα στη γη
η σκέψη πονεμένη.
Τα νιάτα άδικα έφυγαν
κι η γη είναι πικραμένη.
Πόσο σκληρή ακούγεται
τούτη η ιστορία,
σαν να ναι κακό όνειρο,
σαν μαύρο παραμύθι.
Πενήντα εφτά νέες ψυχές
πέταξαν στα ουράνια, χτυπούν καμπάνες σαν τ’ ακούν,
ραγίζουν και οι πέτρες!
Έτρεξε το αίμα ποταμός,
το δάκρυ καταρράκτης!
Έτρεμε η γη σαν τ’ άκουσε,
πάγωσαν οι γονείς τους!
Αναρωτιέμαι, τάχατες
τώρα καλοκοιμούνται,
όσοι στ’ αλήθεια έφταιγαν;
Και θα τιμωρηθούνε;
Μα ακόμη κι αν τιμωρηθούν,
κανείς δεν γυρίζει πίσω.
Και των γονιών οι αγκαλιές,
άδειες και παγωμένες!!!
25 – 2 – 2024
Ελένη Κύρκου-Σαφάκα
Αιότιμη κυρια ,
ξεχασατε να γραψετε όμως και για τους =104= δηλαδη αυτό δεν σας
συγκινή ,αυτοί δεν ειχαν ψυχές, αυτοί δεν ειχαν γονεις, συγγενεις
φίλους ,αυτοι δεν ηταν ελληνες,
Τωρα κυρία μου τοσον εσεις όσον και μερικοι αλλοι βρηκαν την
ευκαιρία να κανουν δημοσιεύματα συμπαραστασης ?
Τότε για τους αλλους =ουδείς= εκανε τετοια σχόλια ουτε ειχαν την
τιμήν να παρεβρεθούν ουτε σε μια κηδεια ή μνημοσυνο,
Το να πολιτικοποιειται αυτο το γεγονός το θεωρω παραλογο διοτι
το παρελθόν ειναι παρελθόν και το ξεχνούμε???????
=Αν η ζωή ειναι ενα λουλουδι, οι αναμνησεις ειναι το άρωμά του=
Διατελω
K.S
Αξιότιμε κύριε.Μου κάνετε κριτική για το ποίημα μου και αναφέρετε ότι πολιτικοποιώ το γεγονός του δυστυχήματος στα Τέμπη!
Πιστεύω ότι η ζωή και η καθημερινότητα πάντα υπόκειται και καθορίζεται από την πολιτική και την εκάστοτε εξουσία.Επίσης πιστεύω ότι ο πολίτης, είναι πάντα ίσος μπροστά στο θάνατο, ανεξαρτήτως ποιο κόμμα κυβερνά.Σας κάνω δε γνωστό ότι και για τους 104 νεκρούς από την πυρκαγιά στο Μάτι, στις 23-7-2018,
έγραψα ένα ποίημα, που το ανάρτησα στην εφημερίδα Θεσπρωτικός Παλμός και σε άλλες τοπικές εφημερίδες, με τίτλο “Εθνική συμφορά απ’ τη φωτιά στο Μάτι Αττικής”όπου αναφέρω ότι έργα ανθρώπων φταίξανε.Δεν απολογούμαι, γιατί πιστεύω ότι οι άνθρωποι μπροστά στη ζωή και ειδικότερα στο θάνατο πρέπει να είναι ίσοι!!!Αν αμφιβάλλετε να σας στείλω το ποίημα! 27-2-2024
Ελένη Κύρκου- Σαφάκα