«Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να συμβιβαστεί με ένα παλιομοδίτικο γήπεδο», αναφέρει ο Χουάν Ραμόν Ρότσα, ο οποίος είναι από τους υπέρμαχους της μετάβασης σε μία νέα ποδοσφαιρική εποχή για την ομάδα. Ο πρώην προπονητής και παλιός άσος του Τριφυλλιού σχολίασε στο Sportdog.gr τις εξελίξεις που αφορούν το γηπεδικό ζήτημα των «πρασίνων». «Η ιστορία αλλάζει», τονίζει ο τεχνικός της Ηγουμενίτσας, ο οποίος θεωρεί, ότι με την ανοικοδόμηση του νέου σταδίου αναβαθμίζεται το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΟ ΑΠΑΙΤΕΙ ΚΑΤΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟ

Ποιες εντυπώσεις σας προκάλεσε η υπερψήφιση της «Διπλής Ανάπλασης»;

«Μου έκανε μεγάλη έκπληξη το ποσοστό αυτών που ψήφισαν εναντίον. Με ποιο σκεπτικό έγινε αυτό. Είναι αδιανόητο. Περίμενα 100% να ήταν υπέρ ενός καινούργιου γηπέδου, σύγχρονου για το ποδόσφαιρο αλλά και τον αθλητισμό. Ο Βοτανικός μία ιστορική περιοχή θα αλλάξει μορφή. Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να συμβιβαστεί με ένα παλιομοδίτικο γήπεδο. Η Λεωφόρος είναι σαν μια κοπέλα μέτρια σε ομορφιά που μια μακιγιέζ την κάνει όμορφη. Στην πρώτη βροχή, το μακιγιάζ ξεπλένεται και βλέπουμε την αλήθεια. Έτσι έγινε στη Λεωφόρο όταν σε μία κακοκαιρία έπεσε το σκέπαστρο. Ευτυχώς δεν θρηνήσαμε θύματα».

Παρ’ όλα αυτά έχετε αναμνήσεις από τη Λεωφόρο…

«Εγώ έπαιξα σε αυτό το γήπεδο. Θυμάμαι τον σεισμό του 1981 που προκάλεσε προβλήματα στη Λεωφόρο και αναγκαστήκαμε να παίξουμε με έδρα τη Ριζούπολη. Οι ρωγμές ακόμα υπάρχουν.

Οι συνθήκες που παίζουν τα παιδιά στα ερασιτεχνικά αθλήματα. είναι άθλιες. Είναι σαν να κρατάς ένα κατάστημα με παλιομοδίτικη βιτρίνα. Η ιστορία του Παναθηναϊκού απαιτεί κάτι σύγχρονο. Δεν γίνεται πια στη Λεωφόρο. Ο Παναθηναϊκός έχει εκατομμύρια κόσμου που θέλουν κάτι καινούριο. Να πάνε να δούνε το ματς, να πιουν καφέ, να πάνε στο ρεστοράν, να ψωνίσουν.

Αυτοί που ψήφισαν εναντίον πιστεύω δεν έχουν πάει πουθενά στην Ευρώπη να δουν ματς μεγάλης ομάδας, όπως η Ρεάλ για παράδειγμα.

Η ιστορία αλλάζει. Εγώ είμαι από το 1979 μόνιμα στην Ελλάδα. Κοιτάζω προς τα πίσω και βλέπω. Όταν πηγαίναμε Παιανία για να προπονηθούμε, η Μεσογείων ήταν χάλια. Το ίδιο και η Λεωφόρος Λαυρίου. Τώρα με την Αττική οδό τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αν η Αθήνα ήταν έτσι σήμερα θα κάναμε πολλές ώρες για να φτάσουμε εκεί. Όλα έχουν εξελιχθεί στο ποδόσφαιρο. Οι ποδοσφαιριστές δεν παίζουν με τα παπούτσια που παίζαμε εμείς πριν 40 χρόνια. Τότε γιατί να παίζουν στα ίδια γήπεδα; Ο Βοτανικός θα είναι ένα σύγχρονο γήπεδο που θα εξυπηρετεί και τον Ερασιτέχνη».

ΑΝΑΒΑΘΜΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Ολυμπιακός έχει Καραϊσκάκη, η ΑΕΚ ετοιμάζεται για την είσοδο στην Αγιά Σοφιά (δημοσιεύματα κάνουν λόγο για έναρξη λειτουργίας του σταδίου στις 5/8/2022) και το τώρα, το νερό μπαίνει στο αυλάκι για τον Παναθηναϊκό. Τι θα σηματοδοτήσει για το ελληνικό ποδόσφαιρο, όταν οι Big3 αποκτήσουν σύγχρονα γήπεδα;

«Θα αναβαθμιστεί. Θα είναι πολύ καλύτερο. Είναι ωραίο να υπάρχουν σύγχρονα γήπεδα. Έτσι πάει μπροστά το ποδόσφαιρο. Εγώ είμαι σε ένα τοπικό σωματείο όπως η Ηγουμενίτσα με μικρό μπάτζετ και δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να συντηρήσεις μία ομάδα που αγωνίζεται στη Super League. Φαντάζεστε πόσο δύσκολο πράγμα να διοικήσεις μια ομάδα όπως είναι ο Παναθηναϊκός. Κάθε ομάδα έχει ανάγκη το γήπεδό της. Για τον Παναθηναϊκό, αυτό έπρεπε να είχε γίνει πολύ πιο νωρίς».

Εσείς πως φαντάζεστε τη μέρα που θα μπείτε στο νέο γήπεδο;

«Μακάρι να αξιωθώ, να είμαι σε μία θέση και να παρακολουθήσω το πρώτο παιχνίδι. Θα είναι άλλο πράγμα. Κλείνω τα μάτια και φαντάζομαι τη στιγμή. Τη μέρα που θα μπούμε στον Βοτανικό, θα κλάψω από χαρά».

Ποια είναι η εμπειρία σας από τα γήπεδα της πατρίδας σας, της Αργεντινής;

«Μοιάζουμε πολύ οι Αργεντίνοι με τους Έλληνες. Στη Λα Πλάτα για παράδειγμα παίζουν η Χιμνάσια και η Εστουντιάντες. Εκεί έχουν φτιάξει ένα γήπεδο υπερσύγχρονο που η οροφή του κλείνει. Και όμως δεν θέλουν να πάνε να παίζουν εκεί οι ομάδες. Οι μεγάλες ομάδες διαμορφώνουν τους χώρους τους. Η Ρίβερ Πλέιτ έκανε τεράστια αλλαγή. Η Μπόκα όμως δεν μπορεί να αλλάξει το γήπεδό της επειδή η περιοχή που βρίσκεται έχει ιστορική και δεν σηκώνει παρεμβάσεις. Ακόμα και στους χλοοτάπητες μοιάζουμε. Πλέον και στις δύο χώρες παρατηρώ, ότι το χορτάρι είναι πολύ καλό σε σχέση με το παρελθόν».

Ποια γήπεδα σας αρέσουν περισσότερο;

«Παρακολουθώ αγγλικό ποδόσφαιρο. Οπότε μου αρέσουν τα αγγλικά, από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο. Εντυπωσιάστηκα, όταν η Φούλαμ έφτιαξε την κερκίδα προς τον ποταμό Τάμεση. Έγινε πολύ ωραίο γηπεδάκι. Έχουν εντυπωσιακά γήπεδα στην Αγγλία. Και έχουν πολύ καλές υποδομές. Ξέρετε στο Νησί βρέχει πολύ. Και όμως δεν υπάρχει παιχνίδι που δεν παίχτηκε λόγω βροχής. Εκεί είτε τοπική ομάδα είσαι είτε επαγγελματική έχεις καλό γήπεδο. Είναι σε άλλο επίπεδο. Γι’αυτόν τον λόγο τα τηλεοπτικά δικαιώματα της Premier League κοστίζουν τόσα δις. Πουλάνε το προϊόν τους καλά. Και ξέρετε κάτι; Εκεί και ο πελάτης να είναι ευχαριστημένος αλλά και οι ποδοσφαιριστές».

ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΜΕ ΓΙΟΒΑΝΟΒΙΤΣ

Ποιες προοπτικές ανοίγουν για το μέλλον του Παναθηναϊκού με τον Βοτανικό;

«Δεν θέλω να κάνω προβλέψει για κάτι που θα είναι έτοιμο 4 με 5 χρόνια μετά. Θα πρέπει μέχρι να φτάσουμε, ο Παναθηναϊκός να σκεφτεί ποδοσφαιρικά. Αυτή είναι η μεγάλη ευκαιρία με Γιοβάνοβιτς. Ο άνθρωπος είναι σοβαρός, γνώστης της ελληνικής πραγματικότητα και γνωρίζει από πρωταθλητισμό. Χωρίς Γιοβάνοβιτς δύσκολα θα τα καταφέρει η ομάδα. Θα έρθει ένας ακόμα Πογιάτος, ένας ακόμα Φάμπρι. Γι’αυτό λέω, ότι αυτή είναι μεγάλη ευκαιρία.

Κάθε χρόνο πρέπει να αλλάζει σιγά σιγά το επίπεδο στην ομάδα. Δεν γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη. Το πρώτο βήμα; Αντί να είμαστε 25 βαθμούς από τον πρώτο, να πάμε στους 10. Ο Παναθηναϊκός είναι λιγότερο ελκυστικός σε σχέση με παλιά. Πρέπει να το ξαναχτίσει αυτό και να γίνει ξανά ελκυστικός. Mέχρι να πάει στο νέο γήπεδο πρέπει, να σταθεροποιηθεί η ποδοσφαιρική του σκέψη. Αν με το παραμικρό αλλάζουν οι προπονητές, τότε δεν έχει ελπίδα να φτάσει δυνατή η ομάδα στο νέο γήπεδο. Οπότε η απάντηση στην ερώτησή σας είναι, ότι δεν αρκεί μόνο το γήπεδο. Υπάρχει μία διαδικασία. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να αποκτήσει την αίγλη του παρελθόντος. Νομίζω έχει τη δυνατότητα.

Η ΑΕΚ μεγαλώνει. Μεγαλώνει ο ΠΑΟΚ, ο Άρης. Μεγαλώνουν οι μικρότερες ομάδες και σε κοντράρουν ποδοσφαιρικά. Θέλει σταθερό σκεπτικό. Θεωρώ, ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβτις είναι το πρόσωπο που πρέπει να στηριχθεί ο ΠΑΟ. Αλλιώς φτου και από την αρχή».

Είστε φίλος με τον προπονητή του Παναθηναϊκού;

«Όχι. Τον θυμάμαι ως ποδοσφαιριστή. Ήταν πολύ καλός αντίπαλος. Καθαρός. Είδα και την καριέρα του ως προπονητής. Ανέλαβε τον Παναθηναϊκό σε δύσκολη περίΟδο. Κατάφερε να παίζει καλό ποδόσφαιρο με τις διαφορές που υπάρχουν εντός και εκτός έδρας. Αυτό το ξεπερνά σιγά σιγά. Για να κοντράρεις τον Ολυμπιακό που είναι πρωταθλητής, θέλεις υπομονή. Να του δώσουν τα εργαλεία που είναι απαραίτητα στον προπονητή του Παναθηναϊκού. Να έχει τμήμα σκάουτινγκ και να μην έχει ανάγκη κανένα μάνατζερ για να του φέρει παίκτη. Ταυτόχρονα να δουλέψει και σκάουτινγκ της Ακαδημίας. Να στελεχωθεί με ανθρώπους με μεράκι που ξέρουν τι είναι Παναθηναϊκός. Για να βλέπουν ποιος παίκτης μπορεί να εξελιχθεί και να γίνει μονάδα του Παναθηναϊκού. Η συνεργασία σκάουτινγκ με προπονητή είναι σημαντική. Δεν γίνεται να μην υπάρχει. Για παράδειγμα, θέλουμε αριστερό μπακ με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά; Να μπορούμε να τον βρούμε άμεσα. Δείτε πόσους παίκτες έχει αλλάξει ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια. Έχουν περάσει πάρα πολλοί ποδοσφαιριστές».

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο όμως δεν έχουμε ομάδες με ρόστερ πολλών ετών. Παίκτες έρχονται και φεύγουν, κάτι που τείνει να καθιερωθεί σαν κανόνας της αγοράς…

«Όντως έτσι είναι. Αλλά γιατί να φέρεις στον Παναθηναϊκό έναν 33χρονο ή έναν 29χρονο; Να κάνει τι; Να οργανωθείς, για να πουλήσεις και τον προϊόν σου. Με αυτήν την κατάσταση, πουλάς έναν παίκτη και ο άλλος επειδή αγοράζεις κιόλας, σου δίνει και μία σοβαρίτσα. Οπότε, επαναλαμβάνω, δεν είναι μόνο το γήπεδο. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να οργανωθεί σε όλα τα τμήματα και να υπάρξει συνεννόηση και αξιοκρατία. Έχει τη δυνατότητα αυτή ο Παναθηναϊκός. Πρέπει να παίρνεις αυτό που θέλεις εσύ, όχι έναν επειδή έμεινε ελεύθερος πχ από τη Σεντ Ετιέν. Δεν είσαι Παρί για να παίρνεις τον Μέσι. Εμείς όμως μπορούμε να πάρουμε και να δημιουργήσουμε ποδοσφαιρικές αξίες. Η συζήτηση είναι μεγάλη βέβαια και τα πράγματα καθόλου απλά».