Του π. Ηλία Μάκου

Ειδικότερα απεγκλώβισε 4 ανθρώπους, 5 σκύλους και 1 άλογο, προσπαθώντας να συμβάλλει στην αποτροπή χειρότερης εξέλιξης των πραγμάτων. Να σημειωθεί ότι ο συγκεκριμένος αστυνομικός βρισκόταν με άδεια στην Ηγουμενίτσα και την διέκοψε με δική του πρωτοβουλία,  προκειμένου να συμβάλλει στο έργο της υπηρεσίας του.

Πυροσβέστες, αστυνομικοί, στελέχη του στρατού και εθελοντές επιδεικνύουν θάρρος, αμεσότητα, και κυρίως ψυχικά αντανακλαστικά, προκειμένου να μη μείνουν αβοήθητα  άτομα,  αλλά και ζωόφιλη διάθεση, αφού ενδιαφέρονται με ζήλο και για την τύχη των συμπαθέστατων τετραπόδων.

Μετά απ’ όλα αυτά, αναρωτιέται κανείς τι θα ήμασταν οι άνθρωποι χωρίς ανθρωπιά; Έμψυχα αγάλματα με τα μάτια ανοιχτά μόνο στο σκοτάδι και την ψυχή βυθισμένη στη σιγή.  Απλές και βουβές παρουσίες, πλάσματα λειψά, που δεν θα ξέραμε τι είναι και τι σημαίνει η ζωή. 

Η αδιαφορία είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα ελαττώματα της ψυχής. Δεν υπάρχει τίποτα σ’ αυτόν τον κόσμο, όσο ασήμαντο ή πεζό ή άχαρο και αν μας φαίνεται, που να μην αξίζει την έγνοια μας και τη στοργή μας. 

Έμμεσα, κάθε μας πράξη έχει φυσικά την απήχηση και την επίδρασή της στη ζωή της κοινωνίας. Αυτό είναι αναγκαίο συνακόλουθο στο γεγονός ότι ζούμε σ’ ένα περιβάλλον ανθρώπινων επαφών. 

Το άθροισμα ακριβώς από αυτές τις δημόσιες κοινωνικές πράξεις όλων των ατόμων της κοινωνίας, καθορίζει τη δραστηριότητα της ίδιας της κοινωνίας.

Η ανθρωπιά πρέπει να είναι πανταχού παρούσα,  γιατί είναι τόσο αναγκαία για την επιβίωσή μας, όσο είναι ο αέρας, που αναπνέουμε.  Καλά την περιγράφουν σαν πνοή της ζωής, που αν λείψει εντελώς θα χαθούμε ηθικά, και αυτή η απώλεια θα είναι ο πρόδρομος και της υλικής μας καταστροφής (ήδη το αντιλαμβανόμαστε αυτό καθημερινά).

Στις δύσκολες στιγμές φαίνεται ότι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη μια βαθύτερη και πιο ρεαλιστική εκτίμηση των ηθικών αξιών, ώστε να δημιουργηθεί μια στερεότερη βάση, για να θεμελιώσουμε και την κρίση και τη δράση μας.