Μια συνέντευξη με τον Χουάν Ραμόν Ρότσα δεν εξελίσσεται… ποτέ σε αυτή που περιμένεις! Ακόμα και αν είσαι απόλυτα «διαβασμένος» ή προετοιμασμένος να καλύψεις οτιδήποτε προκύψει στην πορεία της συζήτησης, είναι δεδομένο ότι θα εκπλαγείς…
Ο «ινδιάνος» είναι… περιβόλι, βλέπετε. Φίλοι και αντίπαλοι, -γιατί εχθρούς δεν έχει- αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του έναν Κύριο. Έναν άνθρωπο που έχει φάει την ζωή του στα γήπεδα, κυρίως με τον Παναθηναϊκό, τον οποίο υπηρέτησε από κάθε πιθανό και απίθανο πόστο. Άρα, έχει πράγματα να πει και με το… παραπάνω.
Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωσή μας, πριν την αναμέτρηση του Θεσπρωτού με τον Παναθηναϊκό Β’, με τον Ρότσα να… επιβεβαιώνει τα προγνωστικά, χαλώντας την «σκαλέτα» μας και να μετατρέπει την κουβέντα μας σε μια άκρως ενδιαφέρουσα εξομολόγηση από καρδιάς!
Κι αν δεν ήταν το παιχνίδι, ακόμα… εκεί θα ήμασταν πιθανότατα, όπως έχει συμβεί σε τόσες άλλες περιπτώσεις. Σημαντικό ρόλο, δε, στο να ολοκληρωθεί σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα η συνέντευξη του 68χρονου πλέον τεχνικού στο sport-fm.gr, έπαιξε και η… παρέμβαση των Γιάννη Καλιτζάκη και Βασίλη Οικονομίδη.
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Χουάν Ραμόν Ρότσα για τον Θεσπρωτό στη συνέντευξή του στο sport-fm.gr και στον Σπύρο Σιαμπλή:
Αλήθεια, πώς αποφασίσατε να έρθετε στην Ηγουμενίτσα και προέκυψε αυτή η συνεργασία;
«Προέκυψε γιατί ο Γιώργος Αραμπατζάκης το κίνησε. Είμαστε πολλά χρόνια φίλοι από τον καιρό που πηγαίναμε για προετοιμασία στην Ολλανδία. Μια μέρα, επειδή αυτός ντρεπόταν να με πάρει τηλέφωνο, πήρε τον Γρηγόρη τον Παπαβασιλείου. Και του λέει “αν κάνω στον Χουάν πρόταση να έρθει στον Θεσπρωτό για να έρθει, γιατί θα γίνει ΠΑΕ, τι θα μου πει;”. Του απαντάει “πάρτον”. Όντως μου τηλεφωνεί, μου λέει “αν θέλεις να έρθεις θα πάρω τον Θεσπρωτό, θέλουμε να κάνουμε ένα project για δέκα χρόνια”. Εμένα όντως μου άρεσε ότι άκουσα και του λέω τώρα έρχομαι. Όταν έχουμε μια πρόταση που μας αρέσει, εγώ και η Λίνε (σ.σ. η σύζυγός του) δεν συζητάμε τίποτα άλλο. Φτιάχνουμε μια βαλίτσα και φεύγουμε. Εχει συμβεί και με άλλες ομάδες. Στην Κύπρο, στην Πολωνία. Μου το λέει μια μέρα ο Χρήστος (σ.σ. Βαζέχα), πάω σπίτι φτιάχνω τα πράγματα, παίρνω την Λίνε και… τσουπ φύγαμε την αμέσως επόμενη! Ο ίδιο και στην Κολομβία. Όταν ήρθα εδώ, ήταν όλα μηδέν, ε; Εγώ είχα συνηθίσει στην χλιδή. Ξεκινήσαμε από το μηδέν, ήθελε πολύ μεγάλη υπομονή. Ευτυχώς με τον Γιώργο το είχαμε, δεν είναι πλέον εδώ, είμαι εγώ. Εμένα με ενδιαφέρει σαν σωματείο να καλυτερεύσουμε. Σαν παρουσία στα γήπεδα, εμείς έχουμε λίγες δυνατότητες λόγω του ότι μπορούμε να φέρουμε μόνο παιδιά με τις δοκιμές που κάνουμε το καλοκαίρι. Δεν έχουμε άλλες δυνατότητες. Το μπάτζετ το δικό μας είναι πάρα πολύ χαμηλό. Τους ξεκαθαρίζω ότι εδώ έρχεστε για να κάνετε το επόμενο βήμα, μόνο αν θέλετε. Εγώ δεν είμαι προπονητής μόνο για αυτούς, είμαι δάσκαλος ζωής. Γιατί, αυτό που λέω στα παιδιά, το έχω περάσει κι εγώ! Δεν είναι θεωρία. Το μόνο που υπάρχει εδώ είναι να το παλέψεις. Αν δεν παλέψεις, δεν πας πουθενά. Να το παλέψεις, να δουλέψεις, να πεινάσεις, να μην πληρωθείς, να τα περάσεις όλα. Να πιστέψεις σε εμάς και να προχωρήσεις. Έτσι πάμε. Τα παιδιά που έχουμε είναι καταπληκτικά, καλοί χαρακτήρες, παιδιά από όλη την Ελλάδα, αλλά και τρία-τέσσερα από την Αργεντινή. Αυτοί είμαστε και έτσι προχωράμε».
Τί στόχους μπορούμε να πούμε ότι βάζουν ο Θεσπρωτός και ο Ρότσα στο άμεσο αλλά και στο προσεχές μέλλον;
«Ο πρώτος είναι να μείνουμε στην κατηγορία πιο άνετα από ότι στο παρελθόν, γιατί τα προηγούμενα χρόνια μέναμε στο… παραπέντε. Η πίεση του υποβιβασμού είναι πολύ χειρότερη από την πίεση του πρωταθλητισμού, όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Είμαστε μια απομακρυσμένη πόλη, μακριά από την Αθήνα κι αν υπάρχει εμβόλιμη αγωνιστική ταξιδεύουμε τόσο μεγάλες αποστάσεις κάθε τρεις ημέρες. Αλλά μας αρέσει. Ο δεύτερος είναι να καλυτερεύσουμε σαν σωματείο, οι συνθήκες γιατί για να πάμε στην επόμενη κατηγορία, πιο πάνω, χρειαζόμαστε πρώτα από όλα να αλλάξουμε το γήπεδο. Το γήπεδο δεν είναι τηλεοπτικό, έχει οκτώ κολώνες αν δείτε, δεν είναι σύγχρονο. Ελπίζω με την βοήθεια και της Πολιτείας, πρέπει τουλάχιστον η Περιφέρεια και ο Δήμος να μας φτιάξουν το γήπεδο, για να πάμε παρακάτω. Έχουμε ένα πολύ ωραίο αθλητικό κέντρο με δύο γήπεδα και εστιατόριο, είναι σε ένα μικρό χωριό, σε συνεργασία με τον Δήμο Φιλιάτες. Το πολύ πιο μετά δεν το συζητάμε γιατί προέχουν αυτά».
«Σωστή η σκέψη για Β’ ομάδες αλλά η Super League 2 έχει μεγαλύτερα προβλήματα»
Έχοντας θητεύσει και στον πάγκο της ομάδας Κ19 του Παναθηναϊκού, με την οποία επίσης πανηγύρισε τίτλο, είναι από τους πλέον αρμόδιους να τοποθετηθούν για την δημιουργία των Β’ ομάδων, σε συνάρτηση πάντα με όσα βιώνει ως προπονητής ομάδας της δεύτερης κατηγορίας…
Η διαφορά ανάμεσα στην Super League 1 και την Super League 2; Χαώδης; Μπορεί κάποια στιγμή, πιστεύετε, η δεύτερη κατηγορία να «υποστηρίξει» τον ρόλο της και να προετοιμάσει τις ομάδες για το βήμα παραπάνω;
«Εδώ υπάρχουν πολλά κενά. Η πρώτη κατηγορία έχει μια Ένωση που κάνει συμφωνίες, μέχρι να φτάσει η κεντρική διαχείριση. Την Super League. Εδώ εμείς έχουμε δύο πόρους. Την τηλεόραση, πέρυσι πήραμε 55.000 ευρώ όλο τον χρόνο και μια συμφωνία για ένα ποσοστό από τα κέρδη από το στοίχημα. Που έτσι κι αλλιώς η εταιρία Betsson είναι ο μεγάλος χορηγός του πρωταθλήματος. Αυτό έγινε πέρυσι και μέχρι τώρα δεν έχε έρθει ούτε ένα ευρώ στις ομάδες! Όταν γίνεται αυτό, πως μπορείς να ανταγωνιστείς τις ομάδες στην πρώτη κατηγορία; Όταν μπορεί να έχεις τα παιδιά απλήρωτα για τρεις και τέσσερις μήνες; Δεν έχουμε πόρους. Εμείς ζητάμε πολλές φορές να έρθουν κοντά στην ομάδα επιφανείς άνθρωποι που υπάρχουν. Μέχρι τώρα υπήρχαν λίγοι και ελπίζουμε αυτοί να μας βοηθήσουν η ομάδα να έχει μια ομαλή λειτουργία. Αυτη είναι η διαφορά. Αλλά υπάρχει το εξής τώρα και μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Η Super League 2, έτσι όπως πάει, σε λίγα χρόνια θα εξαφανιστεί η εθνική Ελλάδας. Όπως η Κύπρος, σιγά σιγά εξαφανίζεται. Η Πάφος που είναι πρώτη, δεν έχει ούτε έναν Κύπριο. Έβαλαν υποχρεωτικά τις Β’ ομάδες στην κατηγορία, αλλά αυτό σημαίνει επιπλέον ταξίδια και έξοδα. Επειδή θέλει να υποστηρίζει αυτό το κομμάτι για να έχει Έλληνες ποδοσφαιριστές, δεν βοηθάει οικονομικά σε αυτό το κομμάτι τουλάχιστον για τα ταξίδια των παιδιών. Είναι επιβάρυνση για το σωματείο, την ώρα που δεν παίρνουμε ούτε το ποσοστό από το στοίχημα. Πάει, λέει για Ιανουάριο. Ξέρεις πως πήγαν τα παιδιά τα δικά μας προχθές στις Σέρρες; Αυθημερόν, έπαιξαν, μετά κάποια ημέρα θα πρέπει να πάμε Ρόδο. Θα φύγουμε Παρασκευή και θα γυρίσουμε Τρίτη! Ανταγωνίζονται οι ομάδες μέχρι ένα σημείο. Στα μπαράζ Λαμία-Βέροια, δεν υπήρχε διαφορά. Ήταν κοντά, αλλά μετά είναι το χάος. Όπως σε όλες τις χώρες, υπάρχουν αυτές οι πέντε έξι ομάδες που ξεχωρίζουν. Εμείς θέλουμε καλύτερες συνθήκες να ελεγχθούν καλύτερα τα γήπεδα. Μου έκανε εντύπωση πως πήρε άδεια το γήπεδο της Καισαριάνης, χτύπησε το παιδί και δεν έπαθε πολύ μεγάλη ζημιά, αν περνούσε μέσα από το σίδερο, σήμερα θα είχαμε κλάματα. Και ένας κακός αγωνιστικός χώρος. Η γραμμή είναι στο ένα μέτρο και στον πάγκο έχει σίδερα. Για αυτό λέω ότι υπάρχουν προβλήματα».
Για τον Παναθηναϊκό Β’, τι γνώμη έχετε; Υπήρξατε χρόνια μέλος της ακαδημίας του Συλλόγου, κατακτήσατε και το πρωτάθλημα Νέων το 2012. Πως κρίνετε την δημιουργία του και το όλο εγχείρημα γενικώς;
«Όχι μόνο του Παναθηναϊκού, όλων των ομάδων ήταν λάθος. Γιατί το λέω; Έπρεπε να μπουν με τους κανόνες που έχουμε εμείς. Όταν οι τέσσερις ομάδες δεν προβιβάζονται, ούτε υποβιβάζονται, εκεί υπάρχει ένα πρόβλημα. Για να μπορούν τα παιδιά να έχουν άλλα κίνητρα. Και οι προπονητές, αλλά και το σωματείο… Είναι πολύ καλό που μπορούν και παίζουν τα παιδιά σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά οι κανόνες έπρεπε να είναι ίδιοι για όλους. Τουλάχιστον για το πρωτάθλημα, κακώς μπήκαν, αλλά αφού μπήκαν έπρεπε να είχαν τους ίδιους όρους. Εμείς πέρα από αυτό είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι γιατί εδώ στην Ηγουμενίτσα δεν είχαν έρθει ποτέ τόσο μεγάλες ομάδες. Πέρυσι ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός, φέτος ο Παναθηναϊκός, του χρόνου θα έρθει η ΑΕΚ. Είναι πολύ ωραίο, χαίρεται και ο κόσμος».
