Του Αντώνη Μπέζα
Μισοτελειωμένο και στο έλεος των βανδαλισμών το υπαίθριο θέατρο Ηγουμενίτσας!
Από την εποχή που ήμουν δημοτικός σύμβουλος και υπεύθυνος για τον πολιτισμό (1994 – 1998 επί Δημαρχίας Θωμά Πάντου), αφού μετατρέψαμε το ΠΑΝΘΕΟΝ σε αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, ο βασικός στόχος ήταν να αποκτήσει η Ηγουμενίτσα έναν ανοιχτό χώρο μεγάλης χωρητικότητας που να μπορεί να φιλοξενεί το καλοκαίρι σημαντικές πολιτιστικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες.
Στις 2 Δεκεμβρίου 2008, σαν Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών και σε συνεργασία με τον τότε Δήμαρχο Θωμά Πιτούλη, είχα τη χαρά και την ικανοποίηση να εντάξω στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) την κατασκευή υπαίθριου θεάτρου στην Ηγουμενίτσα. Ήταν ένα προσωπικό στοίχημα. Το περιεχόμενο του δελτίου τύπου με το οποίο ανακοίνωσα τότε τη διασφάλιση της χρηματοδότησης, είχε ως εξής:
«Εντάχθηκε στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών και συγκεκριμένα στη ΣΑΕΠ 030, το έργο «Κατασκευή Υπαίθριου Θεάτρου» στο Δήμο Ηγουμενίτσας, με συνολικό προϋπολογισμό 1.630.300 ευρώ. Τη μελέτη του έργου, που θα βρίσκεται σε πλαγιά λόφου στις παρυφές της πόλης (θέση Τσιμπουρίκι), έχει εκπονήσει ο Δήμος Ηγουμενίτσας. Οι κατασκευές θα είναι ήπιας μορφής και θα περιλαμβάνουν υπαίθριο θέατρο 1.174 θέσεων και όλους τους απαραίτητους βοηθητικούς χώρους όπως κυλικείο και τουαλέτες σε ανεξάρτητο κτίριο, καμαρίνια, χώρους για πρόβες αλλά και περίφραξη, περιμετρικό φωτισμό και πλήρη ηλεκτρολογικό εξοπλισμό.
Αναφορικά με την εξέλιξη αυτή ο Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Αντώνης Μπέζας, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών ανέλαβε τη χρηματοδότηση του υπαίθριου θεάτρου, ενός σημαντικού έργου που στηρίζεται στην πρωτότυπη μελέτη του Δήμου Ηγουμενίτσας. Μετά το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηγουμενίτσας, είναι η μεγαλύτερη πολιτιστική υποδομή που δημιουργείται στη Θεσπρωτία. Είναι ένα έργο που θα καλύψει το τεράστιο κενό που υπάρχει σ’ αυτόν τον τομέα στο νομό μας, ενώ θα συμβάλλει ταυτόχρονα στην αύξηση της τουριστικής κίνησης και της απασχόλησης».
Σχεδόν 14 χρόνια μετά, το έργο όχι μόνο δεν έχει ολοκληρωθεί και παραληφθεί από το Δήμο Ηγουμενίτσας αλλά είναι η 4η φορά που έχει βανδαλιστεί με αποτέλεσμα να έχει υποστεί, για ακόμη μια φορά, ζημιές δεκάδων χιλιάδων ευρώ (βλάβες στο κυλικείο, χρώματα στους τοίχους, σπασμένα φώτα, τζάμια, πάγκοι καμαρινιών και πόρτες, εξαφανισμένα μαδέρια κερκίδων κλπ). Ό,τι κατασκευάζεται με δημόσιο χρήμα αποτελεί δημόσια περιουσία και η δημόσια περιουσία δεν μπορεί να αφήνεται να καταστρέφεται και να απαξιώνεται.
Η Ηγουμενίτσα έχει ένα θησαυρό που δεν τον γνωρίζει… Όταν ολοκληρωθεί το υπαίθριο θέατρο και λειτουργήσει, μαζί με το δημοτικό αναψυκτήριο «Άπολις», τη «Στάνη των Σαρακατσαναίων» και την παρακείμενη οδό πυροπροστασίας του δάσους που χρησιμοποιείται για πεζοπορία, θα αποτελέσουν μια ενότητα επισκέψιμων χώρων με πανοραμική θέα που μπορεί να προσελκύσει χιλιάδες επισκέπτες τον χρόνο.
Δεν αναζητώ τους ενόχους του βανδαλισμού, ούτε ευθύνες για το ποιος φταίει για τις καθυστερήσεις (είναι δουλειά άλλων…), δεν εξετάζω αν υπάρχει πρόβλημα στην εκτέλεση του ΠΔΕ και δεν γνωρίζω ποια ζητήματα υπάρχουν με τον εργολάβο ή ποιες ελλείψεις είχε η αρχική μελέτη του έργου.
Εκείνο που ζητώ σαν απλός δημότης, και νομίζω ότι την ίδια άποψη μαζί μου θα έχουν και πολλοί άλλοι, είναι 14 χρόνια μετά:
-Να αποκατασταθούν όλες οι ζημιές που έχουν προκληθεί και να ολοκληρωθεί επιτέλους το έργο του υπαίθριου θεάτρου, σύμφωνα με τη μελέτη δημοπράτησής του.
-Να εκτελεστούν, πιθανώς με χωριστό έργο, οι συμπληρωματικές εργασίες που χρειάζονται (όπως διαμόρφωση εισόδου, εσωτερικές πεζοδρομήσεις και ρείθρα, τσιμεντόστρωση σκηνής, διαμόρφωση εξωτερικού χώρου στάθμευσης, πρόσθετη περίφραξη με λιθοδομή κλπ ).
-Να γίνει η σύνδεση με το δίκτυο ρεύματος και ύδρευσης, ώστε να δοθεί σε χρήση το επόμενο καλοκαίρι.
Αν θέλουμε την Ηγουμενίτσα «βιώσιμη πόλη», αυτό δεν γίνεται μόνο με τους χώρους πρασίνου, την ανακύκλωση, τα φιλικά προς το περιβάλλον μέσα μεταφοράς και τα άλλα γνωστά. «Βιώσιμη» είναι μια πόλη όταν, εκτός από τα προηγούμενα, σε κάνει να νοιώθεις ουσιαστικό κομμάτι του πυρήνα της. Και για να είσαι κομμάτι του πυρήνα της, θα πρέπει να συμμετέχεις σε «γεγονότα» που δημιουργούν «ταυτότητα» και δεσμούς μαζί της, θα πρέπει δηλαδή να υπάρχει στις λειτουργίες της πόλης ο πολιτισμός και η αναψυχή.
Το υπαίθριο θέατρο Ηγουμενίτσας θα είναι ένα σημαντικό έργο πολιτισμού, που λίγοι Δήμοι διαθέτουν στη χώρα. Τα οφέλη από τη λειτουργία του θα είναι πολλαπλασιαστικά, όχι μ9όνο για τον πολιτισμό αλλά και για την τοπική μας οικονομία. Γι’ αυτό, αξίζει να του δώσουμε προτεραιότητα!!!
