Ξημερώνει!
Ο ήλιος ξεπροβάλει σιγά-σιγά
στον ορίζοντα καλημερίζοντας!
Η Σελήνη νυσταγμένη,
αποσύρεται διακριτικά.
Η γη ξυπνάει αργά-αργά,
χασμουριέται, τεντώνεται
για να ξεπιαστεί
και ξεκινάει τον αγώνα της!
Οι άνθρωποι τρέχουν αγουροξυπνημένοι στις δουλειές τους,όσοι έχουν δουλειές δηλαδή,
Τα παιδιά στα σχολεία τους
κι οι αετονύχηδες κάνουν σχέδια,
πώς θα κερδίσουν χωρίς κόπο!
Πολλοί ηγέτες διαβουλεύονται
για τον ποιο πόλεμο θα
ξεκινήσουν.
Τα εργοστάσια παράγουν όπλα,
ώστε οι μισοί κάτοικοι της γης,
να σκοτώνουν
τους άλλους μισούς!
Κι η γη γυρίζει και μουρμουρίζει,
σαν μεθυσμένη παραμιλάει.
Η ανθρωπότητα δεν συλλογίζεται,
σκοντάφτει, πέφτει, παραπατάει!
Δεν ξέρω αν κάποτε συνέλθουμε
οι άνθρωποι και αλλάξουμε
συμπεριφορά.
Αν όχι, φοβάμαι πως η γη
θα θυμώσει τόσο πολύ,
που θα σταματήσει να γυρίζει
και θα μας εκτινάξει από πάνω της, σαν τη μύγα απ’ το γάλα.
Μήπως πρέπει να συνέλθουμε;

4 – 3 – 2024
Ελένη Κύρκου-Σαφάκα