Του π. Ηλία Μάκου
Ο καθένας, να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή, μπορεί να επιλέξει όποια πίστη επιθυμεί. Όποιος θέλει ας με ακολουθήσει, διακήρυξε ο Χριστός, αποκαλύπτοντας την κορύφωση των αξιών της ζωής.
Μια αιρετική οργάνωση, η δράση της οποίας ήρθε τις τελευταίες ημέρες στο φως της δημοσιότητας, που “πουλάει” ελπίδα στ’ όνομα του Θεού με εξορκισμούς, “θεραπείες” και άλλα τινά, δεν είναι η μόνη βέβαια, προσηλυτίζοντας άτομα, ξανάφερε στο προσκήνιο την επικινδυνότητα του θεομπαιχτισμού.
Ο Θεός είναι η πιο δυνατή πραγματικότητα. Δεν έχει ανάγκη από τα πιστεύω μας. Εμείς έχουμε ανάγκη από το φως του.
Ο θεομπαιχτισμός, όμως, από διάφορες θρησκευτικές ομάδες, έχει επικίνδυνες διαστάσεις, γιατί τυλίγουν έντεχνα στα δίχτυα τους ανυποψίαστα άτομα με σκοπούς πονηρούς.
Απελπισμένοι, απογοητευμένοι, απεγνωσμένοι, ναυαγισμένοι άνθρωποι αναζητούν μια σανίδα σωτηρίας.
Και ό,τι εμφανίζεται μπροστά τους, το αρπάζουν άκριτα σαν ευκαιρία λύτρωσης.
Για να μη στρουθοκαμηλίζουμε να επισημάνουμε ότι κάποιοι ισχυρίζονται ότι και στην Εκκλησία μας παρουσιάζονται, κατά καιρούς, μεμονωμένα στελέχη της, που επιδίδονται σε ανεπίτρεπτους ακροβατισμούς πίστης.
Πρόκειται, όμως, για αυθαιρεσίες, που σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν την Ορθοδοξία και δεν εκπορεύονται από αυτή.
Μας έλεγε γνωστός: “Άσε τους αιρετικούς, μα και εσείς οι παπάδες (του επισημάναμε ότι η γενίκευση είναι άστοχη ) κάνετε τους “θαυματοποιούς”, τους “θεραπευτές”, ακόμη και κόντρα στην ιατρική επιστήμη, τους σοφούς καθοδηγητές, δεν σας είναι αδιάφορα τα χρήματα, για παράδειγμα κάποιοι ιερείς ζητάνε “τυχερά”, περιφέρουν συνεχώς δίσκους στους ναούς και φέρνουν σε αμηχανία τους πιστούς και τόσα άλλα”.
Του διευκρινίσαμε ότι όλα αυτά δεν αποτελούν την ορθή γραμμή της πίστης μας, αλλά είναι ο διαστρεβλωτικός και αλλοιωτικός παράδρομος, που κακώς, κάκιστα ακολουθούν ορισμένοι.
Οι διάφορες αιρέσεις, στο χώρο της θρησκείας, βρίσκουν έδαφος στην Ελλάδα, γιατί αρκετοί αγνοούμε τελείως τις αλήθειες της πίστης μας. Πολλοί άλλοι τις γνωρίζουμε πολύ ανεπαρκώς και ελλειπώς. Άλλα πράγματα φροντίζουμε να μάθουμε…
Το αποτέλεσμα; Αυτό, που βλέπουμε. Παρερμηνεία της πίστης. Επικράτηση μιας απλοϊκής και απληροφόρητης και αδιαφώτιστης ευλάβειας, που καταντά πολλές φορές μία πλήρης διαστροφή της πίστης και καθαρή δεισιδαιμονία.
Ή προσήλωση μόνο στους τύπους και τέλεια παραμόρφωση και περιφρόνηση της ουσίας.
Η σάπια ζωή δημιουργεί πάντα σάπιες ιδέες, και από λόγους ψυχολογικούς και από λόγους συμφέροντος.
Δεν είναι, λοιπόν, περίεργο πως τέτοιοι άνθρωποι, με λανθασμένες περί Ορθόδοξης πίστης αντιλήψεις, γίνονται θύματα αιρετικών και στην ουσία αντιχριστιανικών ρευμάτων και αντιλήψεων.
Η άγνοια της πίστης είναι η κύρια αιτία της απιστίας. Και τούτο, γιατί αυτός, που γνωρίζει τις αλήθειες της Ορθόδοξης πίστης, αντιλαμβάνεται την αναμφισβήτητη γνησιότητα, που περικλείουν και δεν καταντά στο αξιολύπητο σκοτάδι της απιστίας.
Στο χέρι του καθενός μας είναι ή να μείνουμε τυφλοί και κωφοί ψυχικά ή να αποκτήσουμε ψυχική ακοή και όραση. Ας διαλέξουμε ό,τι νομίζουμε.
Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι ο Θεός κρύβεται από τα ακάθαρτα μάτια… Γι’ αυτό μακριά από τους θεομπαίχτες!
Πηγή: Εφημερίδα “POLITICAL”
