ΤΟΥ ΑΛΚΗ ΦΑΤΣΙΟΥ
1 – Στις 16 του Δεκέμβρη, οι πολιτιστικές και κοινωνικές μου ανησυχίες και ενασχολήσεις, οδήγησαν τα βήματά μου, στην επιβλητική αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΗΜ ( Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών ) στα Γιάννενα. Αιτία και λόγος, η παρουσίαση της πρώτης ποιητικής συλλογής, των από 40ετίας φίλου, του ΓΙΩΡΓΟΥ ΝΑΚΟΥ, μια ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ( ιδιαίτερα στο χώρο της ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ και ΠΡΑΞΗΣ), όχι μόνο για την Ήπειρο, αλλά και για όλη την χώρα, όπως θα αντιληφθείτε παρακάτω …
2 – Έχω εδραία την πεποίθηση ( και το έχω αναφέρει πολλές φορές και προφορικά αλλά και γραπτά σε σχετικά μου άρθρα), ότι ο πραγματικός δημιουργός ( κατά την ταπεινή μου τουλάχιστον άποψη ) σε όλες τις μορφές Τέχνης, άρα και στο Θέατρο και την Ποίηση, είναι αυτός, ο οποίος κατά την στιγμή της δημιουργίας, έχει μπροστά του την εικόνα της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, τον καθρέπτη της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, την ίδια την ΚΟΙΝΩΝΙΑ …
Είναι αυτός του οποίου τα πανάκριβα, τα τιμαλφή θα έλεγα ποιήματά του, προϊόντα μιας επίπονης πνευματικής εξόρυξης, προσομοιάζουν σε βολβούς, σε σπόρους, και σαν ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΠΟΡΑ, διαχέονται και φυτεύονται στα απέραντα κοινωνικά κτήματα, σε, κατʹ αρχήν, χέρσα κοινωνικά χωράφια, και περιμένεις … περιμένεις να βλαστήσουν και αργότερα να καρπίσουν, τρέφοντας τους απλούς, τους λαϊκούς και ‘’ παρακατιανούς ‘’ ανθρώπους, με ό,τι γλυκύτερο, με ό,τι ωφελιμότερο …
Είναι αυτός που καταφέρνει με την τέχνη του, να ‘’ πιάνει ‘’ τον σφυγμό των απλών ανθρώπων, να τον ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ, με τέτοιο τρόπο, ώστε να νοιώθουν σαν ΔΙΚΑ τους γεννήματα, σαν ΔΙΚΕΣ τους σκέψεις, ΟΛΑ όσα από την ‘’ συνομιλία ‘’ τους με τον δημιουργό απεκόμισαν …
3 – Λοιπόν ένας τέτοιος δημιουργός αποδεικνύεται – για μια ακόμα φορά … – ότι είναι ο Γιώργος Νάκος ΚΑΙ με την ποιητική του Συλλογή που έχει ως τίτλο :
« ΤΑ ΑΝΤΙ…ΛΑÏΚΑ » … Ο τίτλος είναι εύγλωττος και σημαδιακός, αφού εδώ ο θεατράνθρωπος Νάκος και εδώ ΚΑΙ ποιητής στηλιτεύει ΟΛΕΣ τις διαχρονικές κοινωνικές παθογένειες, της Ελληνικής κοινωνίας, και αναφέρεται σε πολιτιστικές και πολιτικοκοινωνικές απόψεις οι οποίες οδηγούν σε ‘’ Ανοιχτούς ορίζοντες όπου φωτίζεται και ξεχωρίζει : Το λαϊκό από το λαϊκίστικο. Το μοντέρνο από το δήθεν και την μοντερνιά. Η αυθεντικότητα από το φτιαχτό. Η γνησιότητα από τον μαϊμουδισμό. Η σοβαρότητα από την σοβαροφάνεια. Το γνήσια χαριτωμένο από την χαριτωμενιά. ‘’
Θα ʹθελα να βεβαιώσω τους αναγνώστες μου, ότι τίποτα απ΄ όσα αναφέρω δεν έχουν και το παραμικρό στοιχείο υπερβολής. Η ανάγνωση των ποιημάτων του και η πορεία του στον πολιτισμό, την οποία παρακάτω αναφέρω, είναι ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΟΣ ΜΑΡΤΥΣ των παραπάνω.
Με την ευκαιρία, θα ʹθελα με την σειρά μου να συγχαρώ την ‘’ ΣΥΝΘΕΣΗ – ΚΑΛΛΙΤΕΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΗΠΕΙΡΟΥ ‘’ που είχαν την πρωτοβουλία να στηρίξουν την έκδοση, με όλους τους τρόπους, και ιδιαίτερα τον καλλιτεχνικό Διευθυντή Δημήτρη Κατσάνο, και την Έλλη Κατσάνου.
Προσωπικά εύχομαι στον Γιώργο Νάκο, να συνεχίζει την δημιουργική του πορεία, νιώθω δε ιδιαίτερη τιμή, που πάντα με αποκαλεί ως ένα ‘’ ΦΙΛΟ ΑΠʹ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ‘’…
Να λοιπόν ποιος είναι ο Γιώργος Νάκος :
Άρχισε τις θεατρικές του σπουδές στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Γρ. Βαφιά και αποφοίτησε από τη Σχολή Κωνσταντινίδη.
Μετείχε σε επαγγελματικούς θιάσους ήδη από το πρώτο έτος των σπουδών του παίρνοντας μέρος σε πλήθος παραγωγών όπως: « Φοιτητές » του Γρ. Ξενόπουλου, σκηνοθεσία: Γ. Εμιρζάς, « Πέρσες » του Αισχύλου και « Δύσκολος » του Μένανδρου σε σκηνοθεσία Κλ. Καραγιώργη. Μετά την αποφοίτηση συνεργάστηκε με τον θίασο της Μιράντας Κουνελάκη σε πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο « Ευσεβής τυραννία » του Νίκου Ζακόπουλου που σκηνοθέτησε ο Λυκούργος Καλλέργης.
Το 1975 συνεργάζεται με τον θίασο Καρέζη – Καζάκου και παίρνει μέρος στο έργο « Το μεγάλο μας Τσίρκο » του Ιάκ. Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία Κώστα Καζάκου.
Το 1976 είχε την πρωτοβουλία της ίδρυσης του Οργανισμού Ηπειρωτικού Θεάτρου ( ΟΗΘ ) ο οποίος μετεξελίχθηκε σε ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων. Μέχρι το 1980 ήταν αντιπρόεδρος ΔΣ και είχε την ευθύνη οργάνωσης του θεάτρου ενώ μετείχε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης σε όλες τις παραγωγές του Οργανισμού.
Το 1980 πρωτοστατεί στην ίδρυση του πρώτου Δημοτικού Θεάτρου της χώρας, του Δήμου Αγρινίου το οποίο αποτέλεσε προπομπό ίδρυσης των ΔΗΠΕΘΕ. Ανέλαβε την οργάνωση και καλλιτεχνική διεύθυνση του, παρουσιάζοντας τα έργα : « Οι κουραμπιέδες » του Γ. Χασάπογλου σε σκηνοθεσία Ράϊας Μουζενίδου ( 1981 ) και « Έχω στόχο κύριε πρόεδρε » του Γ. Χαραλαμπίδη σε σκηνοθεσία του συγγραφέα. Το 1982 μαζί με τον Δήμαρχο Αγρινίου, κ. Στέλιο Τσιτσιμελή παραδίδει στο Υπουργείο Πολιτισμού έκθεση – εισήγηση με θέμα « Οργάνωση των Δημοτικών Θεάτρων».
Το 1983 εντάσσεται στα « Ελεύθερα Ανοιχτά Πανεπιστήμια (ΕΑΠ) » του Υπουργείου Πολιτισμού και πραγματοποιεί διαλέξεις ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό στις κοινότητες του απόδημου ελληνισμού με θέματα α) Πολιτισμός και Τοπική Αυτοδιοίκηση, β) Παιδεία και Πολιτισμός, γ) Πολιτισμός και Σύγχρονη Ελλάδα, δ) Νεοελληνικό Λαϊκό Θέατρο – Ιστορική και κοινωνική Θεώρηση ( 1983 – 1988 ).
Το 1983, παράλληλα, ιδρύει και διευθύνει το Θεατρικό Εργαστήρι Ηπείρου (ΘΕΗ) στα Ιωάννινα όπου διατηρεί τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή μέχρι το 1988. Οργανώνει επαγγελματικό θίασο και παρουσιάζει παραστάσεις.
Το διάστημα 1989 – 1991 διδάσκει στο Μουσικό Γυμνάσιο Δολιανών τα γνωστικά αντικείμενα : Αγωγή του Λόγου και Θεατρική Αγωγή.
Το 1995 ιδρύεται η Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του ΘΕΗ στην οποία ορίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού διευθυντής σπουδών. Διδάσκει τα μαθήματα Υποκριτική και Αγωγή Λόγου.
Το 1996 σε συνεργασία με τον τότε περιφερειάρχη Ηπείρου, Στέλιο Τσιτσιμελή και την προϊσταμένη της ΙΒ Εφορείας αρχαιοτήτων, Αγγελική Ντούζογλη ιδρύει την « Πολιτιστική Αμφικτιονία ΒΔ Ελλάδος » για την ανάδειξη των 16 αρχαιοελληνικών θεάτρων που υπάρχουν στην περιοχή Ηπείρου – Αιτωλοακαρνανίας, εξέλιξη της οποίας είναι ο γνωστός σήμερα οργανισμός των αρχαίων θεάτρων της χώρας, με την ονομασία ΔΙΑΖΩΜΑ.
Το 2000 μετέχει με εισήγηση στη Θερινή Ακαδημία Θεάτρου που οργάνωσε το Εθνικό Θέατρο και η Ριζάρειος στο Μονοδένδρι Ιωαννίνων.
Το 2001 μετέχει για πρώτη και μοναδική φορά σε πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης και βραβεύεται με το δεύτερο βραβείο.
Το 2004 αναλαμβάνει καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων και διατηρεί τη θέση μέχρι το 2007. Την ίδια χρονιά (2004) έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην μεγάλου μήκους κινηματογραφική ταινία « Είναι ο Θεός μάγειρας ; » του Στέργιου Νιζίρη.
Το 2009 σκηνοθετεί και ερμηνεύει σε δύο θεατρικές παραγωγές στο ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας ως την άνοιξη του 2010.
Από το 2011 ως σήμερα έχει πάρει μέρος σε δύο θεατρικές παραγωγές σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη μεταξύ άλλων στον « Καλιγούλα » του Αλ. Καμύ, παραγωγή : ΔΗΠΕΘΕ Πειραιά, « Γκέμα » του Λιαντίνη που διασκεύασε και σκηνοθέτησε ο Πάνος Αγγελόπουλος. Παράλληλα έχει σκηνοθετήσει σε πολλά ερασιτεχνικά σχήματα στα Ιωάννινα όπου διαμένει μόνιμα, ενώ σε όλα τα χρόνια της καλλιτεχνικής του πορείας ασχολείται με την ποίηση και το δοκίμιο. Έχει δημοσιεύσει πολλά δοκίμια και μελέτες για την αρχαία ελληνική τραγωδία και την ποίηση.
Από το 2019 είναι επίτιμο μέλος του Σωματείου ΣΥΝΘΕΣΗ Καλλιτεχνική Σκηνή Ηπείρου στο οποίο έχει την άμισθη θέση του Συμβούλου Δραματολογίου.
——– ***** ——- ***** ——- ***** ——–
Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι χρειάζεται να ειπωθεί κάτι περισσότερο, για να φωτιστεί αυτή η εμβληματική προσωπικότητα του ΘΕΑΤΡΟΥ και του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, γενικότερα ;;;;
ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΑΛΚΗΣ ΦΑΤΣΙΟΣ
22/12/2024 ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
