Η ζωή μπροστά τραβάει,
οι αλλαγές είναι μεγάλες.
Μα δεν ξέρω πού μας πάει;
Οι συνθήκες είναι άλλες!

Οι ανθρώπινες αξίες
έχουν ισοπεδωθεί
κι όσα ξέραμε από χρόνια,
τώρα πια έχουν χαθεί.

Πού είν’ τα ωραία που διαβήκαν,
με αγάπη και ομόνοια;
Τώρα μόνο δυσκολίες
κι αρκετά “χαμένα” χρόνια!

Δεν μιλάμε μεταξύ μας,
χάσαμε τις επαφές,
ο καθένας μοναχός του,
μόνος με τις “συσκευές”!

Μ’ ένα κινητό στο χέρι,
ο καθείς μονάχος πάει,
ούτε λόγια, ούτε αγάπες
και σαφώς..παραπατάει!

Σφαλιστές είναι οι πόρτες
κι οι καρδιές αμπαρωμένες
κι οι γονείς με τα παιδιά τους
έχουν σχέσεις..ταραγμένες!

Ας “μιλάμε” επί τέλους,
για να βρούμε ισορροπία,
να ξυπνήσει η αγάπη,
να ξανάρθει η ευτυχία!!

28 – 1 – 2024
Ελένη Κύρκου-Σαφάκα