Του π. Ηλία Μάκου
Πλέον τα ίδια τα γεγονότα δείχνουν ότι έχει καταντήσει λασπώδης και ψεύτικη η ανθρώπινη ζωή και κοινωνία. Και, δυστυχώς, οι περισσότεροι κοντεύουμε να θεωρούμε φυσιολογική αυτή την εξέλιξη!
Λες και ο συνάνθρωπος είναι σκουλήκι, που τον πατάμε, γιατί μας ενοχλεί η ύπαρξή του, λες και είμαστε κουτοί και μας παραμυθιάζουν, λες και έχουν σκληρύνει τόσο πολύ οι καρδιές, που πλέον κανένας δεν υπολογίζει το αναφαίρετο δικαίωμα του άλλου στη ζωή, λες και είναι ασταμάτητη η θυελλώδης τρικυμία στο βυθό των ψυχών.
Όπως, πολύ σοφά είπε πρόσφατα ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, “υπάρχει πάρα πολύ πόνος στην κοινωνία. Χρειάζεται περισσότερη στοργή, χρειάζονται περισσότερες πρωτοβουλίες αγάπης. Αυτή είναι η δική μας αντίσταση στην παρακμή”.
Και πρόσθεσε: “Στην εποχή μας υπάρχουν πολλές ανάγκες, αλλά έχουμε την τάση να περιγράφουμε τις ανάγκες, να στεναχωριόμαστε για τις ανάγκες, να παραπονούμαστε για τις ανάγκες, ενώ η σωστή αντιμετώπιση είναι να παίρνουμε πρωτοβουλίες, να πρωταγωνιστούμε σε καλά έργα”.
Και κατέληξε: “Μάθε, αν η ζωή σου θέλεις να είναι γεμάτη καρπούς, να παίρνεις τέτοιες πρωτοβουλίες, όχι απλώς εκφράζοντας μερικές ιδέες, αλλά πραγματοποιώντας συγκεκριμένα καλά έργα”.
Και σκεφτήκαμε ότι τα όσα συμβαίνουν στην Ελληνική κοινωνία, που είναι πλήρως απογοητευτικά και δημιουργούν μεγάλο σκεπτικισμό
Η κοινωνία υποφέρει και έχει ανάγκη από στηρίγματα. Και στηρίγματα είναι τα καλά έργα, σε αντίσταση προς το κακό κάθε μορφής, που σπάει ρεκόρ στην εποχή μας.
Δεν υπάρχει πειστική απάντηση σ’ αυτόν τον αχαλίνωτο παραλογισμό, που ζούμε μόνο θλίψη αναδύεται πάνω από παρανοϊκές καταστάσεις και συμπεριφορές. Και μόνο ροκανισμένες ψυχές τρεμοσβήνουν…
Φανερώνεται, και είναι πολύ ανησυχητικό, και δεν το γράφουμε με πνεύμα απαισιοδοξίας, αλλά διαπιστωτικά και ενθαρρυντικά για να αλλάξει κάτι, ότι ξεθωριάζει το θεμέλιο της κοινωνίας μας, μέσα στο οποίο ζούμε, και από το οποίο εξαρτάται η ευτυχία μας, η ασφάλειά μας και η ποιότητα της ζωής μας.
Έτσι ο λόγος για μια επιτυχημένη θεμελίωση της κοινωνίας μας παίρνει αποκαλυπτικό, μαζί και υπαρξιακό χαρακτήρα, με τεράστιες προεκτάσεις σε όλες τις πτυχές του είναι μας.
Το ερώτημα αναπηδά αμείλικτο: Ποιο θεμέλιο έχει σήμερα η ελληνική κοινωνία μας; Ποιες είναι οι ηθικές βάσεις, αρχές και αξίες της;
Κάθε απροκατάληπτος παρατηρητής διαπιστώνει ότι κυριαρχεί πάνω στο θέμα μια πραγματική σύγχυση, ένα μωσαϊκό αντιλήψεων, απόψεων και θεωριών.Στη σημερινή Ελλάδα φαίνεται να ισχύει μια ρηχή, επιπόλαιη και σαθρή θεμελίωση, που, αν δεν ενισχυθεί με ριζικές παρεμβάσεις, η αποτροπή της εκτεταμένης ξεθεμελίωσης θα είναι δύσκολη αν όχι ακατόρθωτη.
Κρίνεται, από όποια άποψη και να το δει κανείς, αναγκαίο, με τις τόσες τραυματικές εμπειρίες, που έχουμε συσσωρεύσει ως κοινωνία, να συσπειρωθούμε πιο πολύ και με ρεαλιστική αντίληψη να προστατεύσουμε και να περιστοιχίσουμε τον κόσμο μας και τη ζωή μας.
Και να σταθούμε με άγρυπνη ευθύνη και δύναμη στην κραυγή της αγωνίας, στο κοινωνικό και ατομικό δράμα, ακολουθώντας το δρόμο της επίγνωσης…
Πηγή: Εφημερίδα “Political”
