Στις 30 Απριλίου του 1963 τελέσθηκαν στο Σούλι οι τρίτες κατά σειρά πανελλήνιες διήμερες εορτές του Σουλίου. Στις εορτές αυτές έλαβε μέρος και το Γυμνάσιο της Παραμυθιάς, κυρίως με χορευτικά τμήματα των δύο τελευταίων τάξεων. Εκεί μαθήτριες και μαθητές με εθνικές ενδυμασίες χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς. Εκτός των χορών, χαρακτηριστική ήταν η σκηνή της μεταφοράς της σημαίας των Σουλιωτών από το Κούγκι στο Σούλι (πηγάδια). Τέσσερις μαθήτριες, ενδεδυμένες παραδοσιακά, κρατούσαν τη σημαία εκάστη ανά μία γωνία. Έμπροσθεν και όπισθεν της σημαίας προηγούνταν και έπονταν δύο (2) εύσωμοι φουστανελάδες μαθητές. Και έμπροσθεν των δύο (2) πρώτων φουστανελοφόρων προπορεύονταν η μαθήτρια Αντωνίου Αυγούλα. Την εποχή εκείνη δεν είχε κατασκευαστεί ακόμα η αμαξιτή οδός Γλυκή – Σούλι. Η μετάβαση των επισκεπτών γινόταν με αυτοκίνητο μέχρι τη Γλυκή και από εκεί πεζή ή επί των μεταφορικών υποζυγίων, μέσω Σκάλας της Τζαβέλαινας, Γέφυρας του Ντάλα και Σαμονίβας, έφθαναν στο Σούλι. Η διαδρομή ήταν γραφική, πολύ κουραστική και μόνο η ανάβαση διαρκούσε δύο (2) ώρες περίπου.
Φωτογραφίες από τις πανελλήνιες εορτές του Σουλίου (30.04.1963)
Το εικονιζόμενο μνημείο σήμερα δεν υπάρχει. Κτίστηκε το 1960. Πότε όμως και γιατί καταστράφηκε δεν έχει με βεβαιότητα διευκρινιστεί. Σε φωτογραφία Θεσπρωτικής εφημερίδας κατά τις πρώτες εορτές του Σουλίου παρουσιάζονται οι επί της στήλης μαρμάρινες πλάκες δεμένες με σκοινιά. (Βλέπ. στο παράρτημα : α. δημοσίευμα εφημε-ρίδας. και β. Βασίλη Κραψίτη « Ιστορία της Παραμυθιάς », Β΄. έκδ., Αθήνα 1991, σελ. 157 ( φωτογραφία ).
Ο Ντουλμπέρης Νικόλαος : « Το αναφερόμενο μνημείο έκτισε το 1960 ο εμπειροτέχνης πατέρας μου Ντουλμπέρης Σταύρος. Για να γεμίσουν οι μαστόροι το καλούπι της πυραμίδας του, έριχναν το τσιμέντο με το κονσερβοκούτι, επειδή τότε δεν υπήρχαν τα σημερινά τεχνικά μέσα. Νωρίτερα, πριν το 1960, ο πατέρας μου είχε φτιάξει και τη γέφυρα στου Ντάλλα, στους μύλους του Σουλίου »
[1]Ο Ηλίας Τσιρικνίδης(1915-1999) είναι ο μεγαλύτερος των Ποντίων ποιητών. Γεννήθηκε στο Νοβοροσίσκ της Ρωσίας. Στην Ελλάδα ήρθε το 1925. Σπούδασε οικονομικά στην ΑΣΚΕ και διετέλεσε Νομάρχης Θεσπρωτίας, Λευκάδας και Καβάλας.
Εύγε τε Κύριε Μπίκα.
Με εκτίμηση,
Μιχαήλ Νταής Ε.
Δικηγόρος Αθηνών