19 Μαίου 1919
350.000 Πόντιοι αδελφοί μας στο δρόμο του ξεριζωμού,αντιμέτωποι με το θάνατο,τη βία την ατίμωση στα βέβηλα χέρια των καταστροφέων της Ανατολίας.
Το φετινό μνημόσυνό τους μάς έφερε και πάλι την ιερή συγκίνηση για τη θυσία τους αλλά και την τραγωδία γενικότερα του Μικρασιατικού Ελληνισμού..
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, αυτό πρέπει να είναι πάντοτε ο οδηγός των Πανελλήνων και ακόμη,ΕΠΑΘΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΜΑΘΑ,για να ,επιτέλους,πραγματωθεί το Π ο τ έ ΞΑΝΑ.
Ας θυμηθούμε τη σπουδαία διδαχή τού Σανταγιάνα,όπως γράφτηκε έξω από ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης..”Οι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους, υποχρεώνονται να την ξαναζήσουν”. Ποτέ ξανά…Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει να κατανοήσουμε αληθινά και σε βάθος τα γεγονότα εκείνης της εποχής ,το ρόλο των προσώπων,τις μεγάλες ευθύνες,τόσο των ηγετών-ανίκανοι και ηλίθιοι ορισμένοι-όσο και του δύσμοιρου ελληνικού λαού που παρασύρθηκε από κάποιες ηγεσίες σε ολέθρια λάθη. Για παράδειγμα,τι ήταν εκείνο το “ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά”? Βέβαια αναφερόμαστε στη γενικότερη τραγωδία του Μικρασιατικού Ελληνισμού που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί, εάν είχαν κατανοηθεί σωστά τα γεγονότα της τόσο βάρβαρης γενοκτονίας του 1919, των αδελφών Ποντίων.
Στις 2 Μαΐου 1919 συνέβη το μέγα θαύμα της Σμύρνης,να υποδέχεται τον ελληνικό στρατό ως ελευθερωτή,μετά από απόφαση των Συμμάχων-νικητών του Α΄Παγκόσμιου Πολέμου.Κοσμοσυρροή και μεγαλείο στην προκυμαία της Σμύρνης,όχι συνωστισμός όπως ανιστόρητα έχει ειπωθεί για άλλη περίπτωση,όταν είχαμε την τραγωδία της καταστροφής του μικρασιατικού Ελληνισμού,3 χρόνια μετά.
Ι δ ο ύ γιατί 17 μέρες μετά είχαμε το σφαγιασμό και τη Γενοκτονία των αδελφών μας Ελλήνων Ποντίων. Οι Τούρκοι βρέθηκαν να ζουν τον ε φ ι ά λ τ η από το θρίαμβο της Ρωμιοσύνης και ο Κεμάλ ζούσε μες την απόγνωση.
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ στη Σμύρνη!!! Άρχιζε επιτέλους η δικαίωση,να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση,τα όνειρα της Ελλάδας “των 2 Ηπείρων και των 5 Θαλασσών”.
Εφέτος, έχουμε δύο ακόμη σπουδαίες επετείους-28 Ιουλίου/10 Αυγούστου,Συνθήκη των Σεβρών και 1 Νοεμβρίου 1920,100 χρόνια από τότε-που πρέπει και πάλι να θυμηθούμε, για να αποφύγουμε τα τόσο μεγάλα σφάλματα και να είμαστε άγρυπνοι στις επάλξεις..Πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι από τη Συνθήκη που προαναφέρθηκε, ο Ελ.Βενιζέλος δέχτηκε τη δολοφονική επίθεση στο σταθμό της Λυών και η θεία Πρόνοια τον προστάτευσε για το καλό της Ελλάδας. Ωστόσο,δεν υπήρξε ανάλογη καλή έκβαση στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου του 1920,όπου δε βγήκε ούτε βουλευτής!!!!
Έτσι ο Διχασμός απέβη ο δήμιος του Μικρασιατικού Ελληνισμού.Το Σεπτέμβριο του 1920 σε μία μεγαλειώδη γιορτή στο Παναθηναϊκό Στάδιο ο μεγάλος Κρητικός τιμήθηκε ως ευεργέτης και σωτήρας της πατρίδας και την 1η Νοέμβρη δε βγήκε ούτε βουλευτής!!! Αποτέλεσμα,η Ελλάδα να βρεθεί από την πλευρά των νικητών του 1ου Παγκοσμίου πολέμου στη θέση των νικημένων.Επέστρεψε από την εξορία ο “ελιάς ελιάς και Κώτσος βασιλιάς” γερμανόφιλος ως γαμπρός του Κάιζερ και οι Σύμμαχοι να μας γυρίσουν την πλάτη.Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κεμάλ λίγες μέρες πριν τις εκλογές της 1ης Νοέμβρη μέσω του Μποδοσάκη αναζήτησε επαφές και διαπραγμάτευση με τον Βενιζέλο,κάτι που ξέχασε εντελώς αμέσως μετά την άνοδο στην εξουσία των άφρονων οπαδών του παλαιού “Στρατηλάτη”(΄?).
Οι 300.000 του ελληνικού στρατού οδηγήθηκαν στην Αλμυρά Έρημο και για έναν ολόκληρο χρόνο υπέφεραν στα βουνά της Μ.Ασίας,χωρίς ικανά εφόδια,χωρίς τροφή,το πιο σοβαρό,χωρίς υπεύθυνη ηγεσία. Το κράτος δεν είχε χρήματα,έτσι το βρασμένο στάρι-“τα κόλλυβα του Γούναρη”ήταν μια κάποια λύση για τον επισιτισμό. Οι “κατσαπλιάδες”του Κεμάλ οργανώθηκαν και πώς να μην αποκρουστεί και αποδεκατισθεί ο ελληνικός στρατός χωρίς ηγεσία,χωρίς εμψυχωτή στο τιμόνι.Κάποια στιγμή πρέπει τα γεγονότα να μελετηθούν, να δ ι δ α χ το ύ μ ε από τα λάθη αλλά και και όσα πάθη μας κατατρύχουν και μας οδηγούν από το μεγαλείο των εθνικών πολιτιστικών επιδόσεων στην καταισχύνη της ήττας και της σκλαβιάς.
Τότε και οι ψυχές των σφαγιασμένων εθνομαρτύρων θα λάβουν ειρήνευση και δικαίωση και οι εθνικές επέτειοι ουσιαστικό εθνεγερτήριο νόημα και περιεχόμενο. Θα πάψουν να είναι μόνο τυπικές, τελετουργικές συνάξεις με Πανηγυρικούς άχρωμους και άγευστους. Και κάτι, περαίνοντας, για τον “Αγιο τ.Καλαβρύτων”,ο οποίος “καταράστηκε; αφόρισε; “δεν είμαι σίγουρος, τους σημερινούς κυβερνήτες, για το θέμα της Θείας Κοινωνίας σε σχέση με τον Κορωνοϊό. Μου θυμίσατε Πάτερ έναν συνάδελφό σας,ονόματι Θεόκλητο,αρχιεπίσκοπο Αθηνών,που έβαλε τα ιερατικά του και επικεφαλής χιλιάδων πολιτών θυμάτων του Διχασμού έσπευσαν να πετάξουν λίθους του Αναθέματος στο Πεδίο του Αρεως,για να αφορίσουν τον Εθνάρχη Ελ. Βενιζέλο.Το γνωρίζετε αυτό το γεγονός?Με τόσα προνόμια που σας έχει δώσει η Πολιτεία δεν αξίζει αυτός ο λαός μια μεγαλύτερη στήριξη από εσάς?
Κατά τα λοιπά, οι Πανέλληνες ας είμαστε γρηγορούντες στους δύσκολους καιρούς ποτέ από το χρέος μη κινούντες!!
Φώτης Τσίτας, Μικρασιάτης
