Του π. Ηλία Μάκου
Παναγιά μας, η ζωή αν ξέρουμε να τη ζήσουμε αληθινά, έχει ανεξάντλητες τις ποικιλίες και τις ομορφιές και τις χάρες. Αλλά μέσα στα θεϊκά έργα πάνε και μπαίνουν τα έργα των ανθρώπων και κάνουν κόλαση τον παράδεισο της ψυχής μας. Παναγιά μας, πού πάμε; Πού βρισκόμαστε;
Και η απάντησή της δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή: Απουσιάζει ο Χριστός από τη ζωή σας. Τον διώξατε, τον απεμπολήσατε, τον αγνοήσατε ή και δεν καταφέρατε να τον γνωρίσετε καμία φορά.
Εμείς, που έχουμε ναούς και μοναστήρια, εμείς, που πάμε στις ακολουθίες, εμείς, που καυχιόμαστε για την πίστη μας, τι τον κάναμε τον Χριστό;
Λησμονήσαμε ότι ο Χριστός είναι μια ζωντανή πραγματικότητα. Δεν είναι μόνο κόνισμα, δεν είναι τροπάρι, είναι πνεύμα ζωής και αγάπης και χρέους.
Και μας θυμίζει η Παναγία, πως κάθε λεπτό της ζωής μας έχει πολύ μεγάλη σημασία. Πώς μάθαμε να παραμελούμε αυτό το λεπτό; Πώς δεν έχουμε άγρυπνα τα μάτια μας πάνω στα έργα μας, που ανάλογα με το τι είναι ανοίγουν ή κλείνουν την καρδιά μας;
Και μας φωνάζει η Παναγιά να γίνουμε προσωπικότητες. Προσωπικότητα δεν είναι το χρήμα, το καλό ντύσιμο, η καλοπέραση, η επίδειξη, οι τίτλοι, τα αξιώματα.
Προσωπικότητα είναι να υπάρχει συνέπεια του μέσα μας με το έξω μας. Όχι διαφορετικοί εσωτερικά, με κακή διάθεση, και διαφορετικοί εξωτερικά, με καλή διάθεση, για τα μάτια του κόσμου. Αυτό είναι το αντίθετο της προσωπικότητας, είναι προσωπείο. Τι κάνει το προσωπείο; Κρύβει το πρόσωπο και βοηθάει στην εκδήλωση της υποκριτικής ασθένειας.
Δήθεν ευγενικοί, υποκλίσεις κάποτε, χαμόγελα αφειδώς, διαχυτικότητες, κοινωνικότητες, όλα μια ψευτιά με το τσουβάλι. Και μέσα σαπίλα, μια μακάβρια εικόνα, που υπογραμμίζει την κραυγαλέα διαστολή. Μέσα μας ένα μαρμάρινο μνήμα γιομάτο σάπιες σάρκες και απαίσια κόκαλα.
Γι’ αυτό, ας υψώσουμε τα χέρια μας στην Παναγία, για να μας φωτίσει να είμαστε ελεύθεροι από το ψεύτισμα, το συμβιβασμό και την υστεροβουλία και να γίνουμε υπερήφανοι, ναι υπερήφανοι, για το πιστεύω μας, τις αρχές μας, τις πράξεις μας, την ευθύνη μας, τη σκέψη μας, την απόφασή μας.
Ας παρακαλέσουμε την Παναγία να μας βοηθήσει να γίνουμε άνθρωποι του Θεού, ειλικρινείς, τίμιοι, αγνοί, άνθρωποι αγώνα και αυταπάρνησης. Μόνο έτσι θα κρατήσουμε όρθιο τον εαυτό μας και δεν θα τον αφήσουμε να αποκτηνωθεί.
Μόνο έτσι θα κρατήσουμε όρθια την κοινωνία και δεν θα την αφήσουμε να αποκτηνωθεί. Μόνο έτσι θα φέρουμε την ελπίδα μέσα στην απελπισία. Μόνο έτσι θα βάλουμε τα θεμέλια για μια αληθινά νέα κοινωνία.
Πηγή: Εφημερίδα “Political” 14/8/2024
