του ΑΛΚΗ ΦΑΤΣΙΟΥ
Αυτές τις ημέρες και ειδικότερα από 15 -30 Ιουλίου το Λαογραφικό Μουσείο Φοινικίου, οργανώνει και παρουσιάζει ένα πολύ ΑΞΙΟΛΟΓΟ και ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ πρόγραμμα Πολιτισμού, ( το μόνο πραγματικά φεστιβάλ πολιτισμού στη Θεσπρωτία…) με το όνομα ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΕΧΝΩΝ ΦΟΙΝΙΚΙΟΥ… 2 – Στα πλαίσια λοιπόν αυτών των εκδηλώσεων, βρέθηκα στο πανέμορφο χωριό, το ΦΟΙΝΙΚΙ, προκειμένου να παρακολουθήσω θεατρική παράσταση από την καταξιωμένη θεατρική ομάδα των Φιλιατών, ΘΕΟΦΙΛ ( ντόπια ομάδα που παράγει ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ..) που αυτή την φορά μας παρουσίασε, ένα ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟ ΕΡΓΟ, την ΦΟΝΙΣΣΑ του Αλέξανδρου ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ… Το εγχείρημα δύσκολο, πολύ δύσκολο θα έλεγα… όμως το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΠΙΤΥΧΕΣ… Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι η ΤΕΧΝΗ δεν είναι ένα διασκεδαστικό προϊόν, αλλά είναι μια διαδικασία και δραστηριότητα που πηγαίνει τους ανθρώπους, άρα και την κοινωνία, πιο μπροστά…
Σε αυτή την αντίληψη και σε αυτή την λογική, εντάσσεται και η επιλογή, από πλευράς της ΘΕ.Ο.ΦΙΛ., να μας παρουσιάσει αυτό το μεγάλο έργο του διαχρονικού πλέον στα Ελληνικά Γράμματα, Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Καταρχήν, ο χώρος που επέλεξε η ΘΕ.Ο.ΦΙΛ., να τοποθετήσει τα δρώμενα του έργου, είναι ένας απολύτως ΦΥΣΙΚΟΣ χώρος, εντελώς αυθεντικός ( ύπαιθρος..), που ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ευθέως στον ΧΩΡΟ και τον ΧΡΟΝΟ που τοποθετεί ο ίδιος ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, την αφήγησή του.
Σε αυτόν λοιπόν τον αφτιασίδωτο τόπο, και κάτω από ένα ολόγιομο, πορτοκαλόχρωο φεγγάρι, ο σκηνοθέτης της παράστασης, κ. Δημήτρης Σκεύης, με απόλυτο σεβασμό στο κείμενο του έργου, χωρίς ανόητες ‘’ σκηνοθετικές ‘’ φιοριτούρες, με αυστηρή και επιβαλλόμενη για το έργο αυτό , ΛΙΤΟΤΗΤΑ και ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ, μακριά από ευτέλειες, μακριά από δήθεν, χαρίζοντάς μας έτσι, μια ιδιαίτερη και μυσταγωγική βραδιά, εμπλουτισμένη από χαρακτηριστικές μουσικές επιλογές, επιλογές που ανήκαν στην Ιφιγένεια Μυλωνά, απόλυτα συμβατές με το έργο και το ύφος του συγγραφέα. Οι δύο άλλοι συντελεστές, η μεν Πόπη Μπότου είναι μια ‘’Φόνισσα’’ ( υποκριτικά ), εντελώς μέσα στην ατμόσφαιρα της ηρωΐδας, χωρίς περιττές, άρα και ενοχλητικές , φωνητικές και κινητικές εξάρσεις και φανφαρονισμούς, ο δε αφηγητής – Παπαδιαμάντης, Βασίλης Βουτσής , λιτός και ταπεινός κατά την αφήγηση, και ταυτόχρονα απόλυτα πειστικός και αληθινός συνομιλητής της ‘’ Φόνισσας’’, όταν έπρεπε να ‘’ συνομιλήσει ‘’ με αυτήν.
Τα θερμά μου λοιπόν συγχαρητήρια, σε όλους τους συντελεστές. 3 – Λίγα λόγια τώρα για το έργο την ‘’ ΦΟΝΙΣΣΑ ‘’, που ίσως είναι και το κορυφαίο του ‘’ κοσμοκαλόγερου ‘’ Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Το έργο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες το 1903, στο περιοδικό ‘’ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ ‘’, και η ιστορία εκτυλίσσεται στην ιδιαίτερη πατρίδα του συγγραφέα, στην Σκιάθο. Είναι κατά βάση μια ΤΡΑΓΩΔΙΑ με στοιχεία και δομή παρμένα από την Αρχαία Ελληνική τραγωδία, με την Αριστοτελική έννοια. Κεντρικό πρόσωπο είναι η ΧΑΔΟΥΛΑ ή Φραγκογιαννού, μια σχετικά ηλικιωμένη γυναίκα, αλλά με διαταραγμένη προσωπικότητα, αλλά μέσα από αυτή την διαταραγμένη προσωπικότητα, με όχημα δηλαδή την Χαδούλα, ο συγγραφέας καταγγέλλει τις τότε κοινωνικές συνθήκες, μέσα στις οποίες διαβιούσαν οι γυναίκες, των οποίων η μοίρα τους διαγραφόταν με απόλυτη και διαρκή ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ, μια ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗ, μια ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΨΥΧΙΚΗ. Μια καταπίεση, που κάνει τις γυναίκες να είναι ταυτόχρονα ‘’ ΘΥΤΕΣ και ΘΥΜΑΤΑ ‘’ μαζί.
Ήταν δε τέτοια η κοινωνική θέση των γυναικών αυτών, που ο συγγραφέας, κάνει το κεντρικό πρόσωπο τη Χαδούλα, να πιστεύει, πως τα κορίτσια δεν θα έπρεπε να γεννιούνται, και καλύτερα είναι ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ , ή ΝΑ ΤΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ… Έτσι λοιπόν η Χαδούλα, η Φόνισσα, η Φραγκογιαννού, μεταμορφώνεται σε ΑΓΓΕΛΟ ΘΑΝΑΤΟΥ, με ότι αυτό συνεπάγεται…
ΦΟΙΝΙΚΙ
ΑΛΚΗΣ ΦΑΤΣΙΟΣ 22/7/2024 ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
