Γράφει ο Γρηγόρης Καλογε΄ροπουλος
Πάνω στον ‘Ολυμπο οι Θεοί τον θεοσυχνασμένο
τον θνητοακατοίκητο μον θεοπατημ΄έν
Πάνω στον ‘Ολυμπο οι Θεοί τον συχνοχιονισμένο
τον αιωνιοασπροσκέπαστο και συχνανταριασμένο
Π΄άνω στον ‘Ολυμπο οι Θεοί στα θεϊκά λημέρια
στ’αψηλοπύργια τ’άχτιστα από ανθρώπων χέρια
Στον πιο ψηλό αψηλόπυργο σε τάβλα ευπρεπισμένη
σε κορυφής Συνέδριο οι Θεοί ήταν συναγμένα
Μπρος τους μελάνι και χαρτί ήταν αραδιασμένα
κι άρχισαν τη συζήτηση σεμνά κι αγαπημένα
Ο Ζευς ο Ολυμποάρχοντας τα πραχτικά κρατούσε
και η Αθηνά η κόρη του στην πέννα βοηθούσε
Δεξιά του η χρυσόθρονη η ισιόκορμη η Ήρα
κι ο αστραφτερός ο Απόλλωνας με τη χρυσή του λύρα
Η τοξορίχτρα η ‘Αρτεμις με την περίσσια χάρη
με τον πολεμοδόξαστο κξαι μαχοθρέφτη ‘Αρη
Από ζερβά η αφρόβγαλτη στέκει η Αφροδίτη
η συγκοιμήτρα του ‘Ηφαισοτυ του πρωταρχιτεχνίτη
ο ‘Αδης και ο Ποσειδών κλείνανε την αυλαία
με τη Θεά την Δήμητρα σταχυόξανθη κι ωραία.
Ο ‘Ομηρος, τραγικός ποιητής, δημιουργός της Ιλιάδας και της Οδύσσειας
Κι από μεριά απ’των Θεών τον κύκλο, οι καλεσμένοι
μεσ’στα Αρχαία Γράμματα στον κ΄όσμο ξακουσμένοι
Αριστοτέλης, Πλάτωνας, Ηρόδοτος, Αισχύλος
Ησίοδος κι ο ποιητής, ο ‘Ομηρος ο ήλιος
Αίσωπος και ο Ξενοφών, Πίνδαρος, Ευρι΄΄πίδης
Σωκράτης και ο Σοφοκλής, Στράβων και Θουκυδίδης
Ευκλείδης, Αναξίμανδρος, Μουσαίος, Πυθαγ΄όρας
Μελάνθιος, Διόδωρος, Κριτίας και Αναξαγόρας
Αρ΄ίσταρχος, Πολύβιος, Λυσίας, Διογένης,
Επίκτητος, Ησύχιος, Πλούταρχος, Δημοσθένης
Ο Πλάτωνας, σπουδαίος αρχαίος φιλόσοφος
Λόγιαζαν ξελογιάζανε του μέλλοντος το μέλλον
κι αν η Αρχαία η γλώσσα του θάχει στο μέλλον μέλλον
και τι απόκριση να πουν και τι λόγο να πέμψουν
σ ‘αυτούς που διαλογίζονται να την ολιγοστέψουν
Και βγάλανε ψιλλήν γραφήν και πέμψαν το μαντάτο
με τον γοργοπόδαρο Ερμή τον φτεροποδαράτο
Αριστοτέλης, αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και επιστήμονας
Δουλειά καλή πλουμόφιαχτη κι από αγνό χρυσάφι
ούτε και να τοι σκέφτεστε να βάλετε στο ράφι
Δουλειά που μ ‘αδαμάντινα τη κάμαμε κομμάτια
να την καλοπροσέχετε όπως τα δυο σας μάτια
Δουλειά πεντοχιλιόχρονη πανώρια αρμοδεμένη
πρέπει στον κόσμο αιώνια κι ατόφια για να μένει,
Για να φωτίζει τον Ντουνιά τον Κόσμο να θερμαίνει
απ’ την αρχή ως τα πέρατα όλη την Οικουμένη
Στη Γη τις γλυκόριζες την ν ‘απλώνει να τεντώνει
και Δύση και Ανατολή όλη να την ενώνει
Μα έτσι και θελήσετε κι αλλάξετε την τάξη
θα στείλει ο Δίας κεραυνό και θα σας κατακαύσει!
Μετά τιμής
Γρηγόρης Καλογερόπουλος
Πρόεδρος Θουκυδίδειου Συλλόγου Συβότων
Πηγή: Από το τρίτομο βιβλίο του συγγραφέα “Η ιστορία της Ελλάδας των τεχνών, των Επιστημών και της τεχνολογίας στην αρχαιότητα”
