Του π. Ηλία ΜάκουΔεν είναι καινούργιο το φαινόμενο της κακομεταχείρισης και εκμετάλλευσης εργαζομένων , αλλά στις μέρες μας πάει να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και άρχισαν να δημιουργούνται , πλέον, κοινωνικοί κραδασμοί.
Ειδικά το καλοκαίρι, κυρίως σε νησιά και παράλιες περιοχές και ιδιαίτερα στο χώρο των τουριστικών επαγγελμάτων (εστίαση, καφε-μπαρ, καφετέριες ξενοδοχεία κ.λπ.,), η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε όριο.
Και θύματα είναι κατά κανόνα νέοι ηλικιακά εργαζόμενοι, που δουλεύουν συνήθως εποχιακά, εγχώριοι και αλλοδαποί (η φαλκίδευση των δικαιωμάτων των εργαζομένων συμβαίνει, βέβαια, και σε άλλες επιχειρήσεις, με μόνιμο προσωπικό).
Οι περισσότεροι, όμως, απ’ αυτούς δεν τολμούν να μιλήσουν, φοβούμενοι μήπως χάσουν τη δουλειά τους και στερηθούν και αυτά τα ελάχιστα, που παίρνουν με πολύ κόπο και ιδρώτα και μόχθο.
Σε ελέγχους της Διεύθυνσης Οικονομικής Αστυνομίας και της Υποδιεύθυνσης Οικονομικής Αστυνομίας Βορείου Ελλάδος, που πραγματοποιήθηκαν από 13 έως 16 Ιουλίου 2023, σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, αλλά και σε ξενοδοχειακές μονάδες τουριστικών περιοχών, διαπιστώθηκαν διάφορες παραβάσεις της ασφαλιστικής – εργατικής νομοθεσίας.
Μεταξύ αυτών εργαζόμενοι απασχολούνταν σε ημέρες, που δεν έπρεπε να δουλεύουν, άλλοι δεν ήταν καταχωρημένοι στους πίνακες προσωπικού.
Πέρα από αυτά είναι η υπερωριακή εργασία, η πιεστική έως εξευτελιστική συμπεριφορά, οι χαμηλοί μισθοί και με καθυστέρηση καταβαλλόμενοι, και τόσα άλλα, που φέρνουν σε δεινή θέση τον εργαζόμενο.
Σαφώς και πρέπει να είναι βιώσιμες οι επιχειρήσεις, και οι επιχειρηματίες δυσκολεύονται μέσα σε μια αγορά ακριβή και άκρως ανταγωνιστική , αλλά όχι σε βάρος των εργαζομένων. Οφείλει το κράτος να στηρίξει με ουσιαστικές παρεμβάσεις την υγιή επιχειρηματικότητα, ωστόσο δεν φταίνε σε τίποτα οι εργαζόμενοι, για να να είναι έρμαια κακών, κάκιστων, πρακτικών.
Και το παράξενο είναι, αν και εξηγείται με τους “κανόνες” του κέρδους ( που συμπυκνώνονται στη λαϊκή παροιμία “βγάζω και από τη μύγα ξίγκι”), ότι οι εργαζόμενοι θυματοποιούνται τις περισσότερες φορές σε επιχειρήσεις, που έχουν τζίρο και δεν είναι καχεκτικές!
Οι αρμόδιοι δεν μπορούν να μένουν απαθείς και αδιάφοροι μπροστά στις αδικίες σε βάρος εργαζομένων και να επιχαίρουν ότι μειώνονται, πλασματικά κατά κανόνα, οι δείκτες ανεργίας, όταν πολλές φορές έχουμε να κάνουμε με εργασιακό μεσαίωνα.
Όλα γίνονται για το συμφέρον, χωρίς να λαμβάνεται καθόλου υπόψη ο άνθρωπος, χωρίς να λογαριάζονται οι αγωνίες του και ό,τι δικαιούται.
Το συμφέρον είναι μεγάλος πειρασμός, στον οποίο υποκύπτουν πολλοί. Θεοποιείται το συμφέρον από κάποιους, που χρησιμοποιούν οτιδήποτε, ακόμη και τους συνανθρώπους τους, για να αποκτήσουν περισσότερα.
Είναι ανέντιμο και καταντά τραγικό να γίνεται αντικείμενο αισχρής εκμετάλλευσης αυτός, που μαστίζεται από τη φτώχεια και την ανεργία και βρίσκεται σε δεινή ψυχολογική θέση, ή είναι νέος ή νέα, που δεν θέλει να κάθεται ζώντας σε βάρος των δικών του και ψάχνει να βρει μια δουλειά, να αρχίζει να κερδίζει το ψωμί του και να βγάζει τουλάχιστον τα έξοδά του.
Όποιος απροετοίμαστα και ανύποπτα πέσει στα χέρια ασυνείδητων, γι’ αυτούς μιλάμε, γιατί υπάρχουν και συνειδητοί, επιχειρηματιών, δεν γλυτώνει εύκολα, γιατί μοιάζει με το αρνί, που πέφτει στα νύχια του λύκου και γίνεται βορά των δοντιών του.
Είναι ανάγκη ο άνθρωπος και ειδικά ο νέος άνθρωπος να μην δέχεται παθητικά να τον εκμεταλλεύονται, αλλά να αντιδρά με κάθε νόμιμο μέσο για να περισώσει την τιμή και την αξιοπρέπειά του.
Αν δεν γίνει αυτό, τότε τα αντισώματα θα είναι αναιμικά και ο κάθε εργαζόμενος θα γίνεται εύκολη λεία.
Πηγή: Εφημερίδα “Political”
