Μόνος ή μόνη, κλεισμένοι στο σπίτι.Στημένοι μπροστά στην τηλεόραση,
να μετράμε τα κρούσματα!
Άδειες αγκαλιές, ανέπαφες χειραψίες!
Φιλιά ανεπίδοτα πλανιούνται στον αέρα!
Μικρές στιγμές, μεγάλες χαρές, χαμένες,
πληγωμένες απ’ τις ακίδες του covid!
Χείλη που δεν τραγουδούν.
Χαμόγελα παγωμένα, μάτια που κοιτούν
το κενό χωρίς να βλέπουν.
Καρδιές πονεμένες, που δεν ερωτεύονται!
Σώματα κουρασμένα, που στέκουν αμήχανα!
Κλεισμένοι στα σπίτια μας, όπως τ’ αγρίμια
στις φωλιές τους, δεν χαιρόμαστε τον ήλιο,
τον ουρανό, τη θάλασσα, τις ομορφιές της γης!
Ξεχάσαμε να περπατάμε, να συναντιόμαστε
με τους αγαπημένους!
Μόνο βιαστικές εξόδους κάνουμε,
για τροφοδοσία και φάρμακα!
Όσοι νοσούν; Πόνος και φόβος!
Κι όσοι δεν νόσησαν ακόμη; Ανησυχία για τους ίδιους
και για τους αγαπημένους, που δεν μπορούν
να τους προσφέρουν την φροντίδα τους!
Τί έγινε; Τί λάθος κάναμε;
Η κόλαση ανέβηκε στον επάνω κόσμο!
Υπάρχει ελπίδα; Θα έρθει η σωτηρία;
Ας ακούσουμε επιτέλους τους ειδικούς
κι ας προσευχηθούμε.
Ας ελπίσουμε πως σύντομα θα περάσουν όλα,
χωρίς να θρηνήσουμε άλλους αγαπημένους!
Ο Θεός βοηθός!!
6 – 1 -2022
Ελένη Κύρκου- Σαφάκα
